Niezle ostatki…

Na pozegnanie karnawalu w Domu Dziecka w Kisielanach zorganizowano dyskoteke. Dzieci pily alkohol – jak same mówia, nie pierwszy raz na terenie placówki. Byc moze problem ten ujrzal swiatlo dzienne tylko dlatego, ze tej nocy zostal skradziony telefon komórkowy i o fakcie tym powiadomiono policje. Picie alkoholu, kradziez telefonu to jednak nic w porównaniu z tym, co tak naprawde dzieje sie na Zielonym Wzgórzu.
5 lutego w Domu Dziecka w Kisielanach odbywala sie dyskoteka ostatkowa. Oprócz dzieci mieszkajacych w placówce, na imprezie bawil sie Karol, który jest bylym wychowankiem Domu Dziecka w Kisielanach. Tego wieczoru przyjechal do swojej sympatii, która mieszka w placówce.
– Na weekend zawsze zapewnialam wychowankom bardzo dobra opieke. Tego feralnego wieczoru pracowalo trzech wychowawców, w tym dwóch z wieloletnim stazem – mówi dyrektor Domu Dziecka na Zielonym Wzgórzu w Kisielanach, Hanna Pruzanin. – Niestety, mnie w Domu Dziecka nie bylo. Mam przeciez prawo do zycia prywatnego. Mieszkam w poblizu i zawsze w razie potrzeby, gdy cos sie wydarzy, przychodze do Domu Dziecka.
Dzis juz wiadomo, ze alkohol na impreze wniósl wlasnie Karol.
– Sama go o to poprosilam. Zrobilysmy z dziewczynami zrzutke i Karol kupil nam w pobliskiej wsi dwie póllitrowe butelki wódki – opowiada dziewczyna Karola, szesnastoletnia Kamila. – Byl to rozrabiany spirytus. Jedna butelka kosztowala 8 zlotych. Kupilysmy jeszcze sobie napój i papierosy.
Skad mlodzi wzieli na to pieniadze?
– Wychowawca i jednoczesnie opiekun prawny Asi (szesnastoletnia mieszkanka Domu Dziecka w Kisielanach) dal jej tylko 10 zlotych. Dziewczynka prosila o pieniadze na lakier do wlosów. Jej kolezanka, dwunastoletnia Magda, 10 zlotych dostala od swojej mamy. Kamili (szesnastoletniej wychowance) zostalo zapewne kilka zlotych z zakupu butów… i uzbierali sobie sumke, by uczcic po swojemu ostatki – mówi dyrektor placówki.
Dyskoteka rozpoczela sie o 19.00, w stolówce, mieszczacej sie na parterze budynku Domu Dziecka. Siedemnastoletnia Agata, szesnastoletnie Kamila i Asia oraz dwunastoletnia Magda i trzynastoletnia Marta od poczatku wieczoru chodzily parami do pokoju na pietrze, „na kielicha”.
– Robilysmy tak, by wychowawcy nie zorientowali sie, ze zniknelysmy. Na koncu dolaczyl do nas Karol wraz z naszym kolega mieszkajacym tu z nami w Domu Dziecka – Damianem – opowiada Agata.
– Wtedy chyba wlasnie wychowawca dopiero sie zorientowal, ze nas nie ma, ze byc moze cos kombinujemy. Przybiegl na góre i dobijal sie do drzwi. Tak mocno stukal w drzwi, ze w koncu otworzylismy mu. Powiedzielismy tylko, ze palilismy papierosy i zeszlismy na dól.
– Wychowawczyni pelniaca dyzur bardzo szybko zauwazyla nieobecnosc kilku osób na sali. Natychmiast poszla na I pietro. Zaniepokoil ja fakt, ze w jednym z pokoi drzwi sa zamkniete na klucz, co jest zabronione w naszej placówce. Wychowankowie nie chcieli otworzyc. Wyszli dopiero, gdy wychowawca szukal ich innych czesciach domu. Kiedy wrócili z powrotem na sale, wychowawcy zauwazyli, ze podopieczni sa pod wplywem alkoholu, wiec dyskoteke zakonczono natychmiast – mówi nieobecna podczas zabawy H. Pruzanin.
Wszystko przez te malolaty
– po nas nie bylo widac – opowiada Kamila. – Magda zaczela wymiotowac i w ogóle zrobil sie raban. Do tego jeszcze Karol pobil sie z Jackiem. Szybko jednak sie uspokoili. To byla taka mala szturchanina.
Nie wiadomo, kiedy zginal telefon komórkowy nalezacy do Magdy – najmlodszej uczestniczki tej imprezy. Dziewczyna poinformowala o tym fakcie mame, która przyjechala do placówki w poniedzialek rano.
– O kradziezy telefonu policja zostala powiadomiona 7 lutego wieczorem. Do Domu Dziecka w Kisielanach przyjechali funkcjonariusze z posterunku policji w Mokobodach – mówi rzecznik prasowy policji Beata Borkowska. – Trwa postepowanie wyjasniajace. Nie wiadomo, czy telefon nie byl kradziony. Matka poszkodowanej zostala zobowiazana do dostarczenia dokumentów udowadniajacych zakup tego telefonu.
O tym, co sie stalo 5 lutego w Domu Dziecka, mama Magdy chciala porozmawiac z dyrektorka 7 lutego, w poniedzialek rano. Niestety H. Pruzanin nie miala czasu, gdyz, jak tlumaczy, tego dnia byla w placówce kontrola. Dlatego dyrektorka zlecila, by matka zlozyla pismo w jej gabinecie i wyjasnila w nim, z jaka sprawa przyszla. W kolejnych dniach H. Pruzanin wystosowala pismo zakazujace wstepu na teren placówki matce Magdy, dopóki nie przyniesie ona dokumentów stwierdzajacych zakup telefonu, który skradziono córce. Zakaz przebywania w placówce i nocowania w niej ma takze byly wychowanek Domu Dziecka – Karol. To kara za wniesienie alkoholu na teren placówki. Moze odwiedzac swoja dziewczyne tylko za zgoda dyrektora i w okreslonych godzinach.
– Karol jest juz pelnoletni. W ramach pomocy zgodzilam sie, by mógl nocowac u nas w Kisielanach w dni wolne od nauki. W zwiazku z sobotnimi wydarzeniami chlopiec nie moze nocowac juz w Domu Dziecka, przebywa w placówce tylko za moja zgoda, w wyznaczonych przeze mnie godzinach – powiedziala H. Pruzanin.
O piciu alkoholu podczas imprezy ostatkowej zorganizowanej w Domu Dziecka, a takze kradziezy telefonu, dyrektor placówki powiadomila swoich zwierzchników – starostwo powiatowe w Siedlcach.
Nikt tego nie przestrzega
– Ja w ogóle jestem przeciwnikiem picia alkoholu, zarówno przez dzieci, jak i przez doroslych. Niejednokrotnie bywalem w Domu Dziecka w Kisielanach i tlumaczylem tym dzieciom, ze jesli beda naduzywac alkoholu i palic papierosy, bedziemy im wiele rzeczy ograniczac – powiedzial starosta siedlecki H. Brodowski.
Dom Dziecka w Kisielanach ma opracowany regulamin, który przewiduje kary za przerózne wykroczenia.
– Jakie kary? Jaka dyscyplina? Jaki regulamin? Moze i cos tam jest, ale kto tego przestrzega. To tylko taki pic – opowiada Kamila. – Tak naprawde dyrektorki chyba w ogóle nie interesuje, co my robimy. Dla niej liczy sie tylko wladza i pieniadze, a nie my, dzieci.
– Obieranie ziemniaków to kara? W normalnym domu to w ten sposób pomaga sie rodzicom. Kara to szlaban. Pamietam, ze kiedys bylo tutaj inaczej. Byly dyrektor umial z nami rozmawiac. Owszem, palilismy papierosy, ale ile sie bylo trzeba nameczyc, gdzies schowac. Mielismy przed nim respekt, szanowalismy go, bo on wierzyl, ze tak naprawde jestesmy dobrymi dziecmi, tylko troche zboczylismy na zla droge – opowiada ze smutkiem w oczach Agata. – A teraz palimy papierosy „na legalu”. Nawet w pokojach. Dyrektorka traktuje nas jak przedmioty. W ciagu póltorarocznej kadencji wyslala 5 osób do osrodka w Izdebnie. Mam wrazenie, ze wysyla sie tych, co stwarzaja problemy.
– To nie jest dom i w zyciu nie bedzie, dopóki ona jest dyrektorka – powiedziala ze lzami w oczach Kamila. – Czym my dla niej jestesmy?! Wymaga od nas szacunku, a sama jak nas traktuje? My jestesmy ludzmi i chcemy, by tak o nas myslala, a nie jak o przedmiotach swojej pracy.
– Dzieci, które do nas przychodza, sa duze i pochodza z rodzin patologicznych, glównie z takich, gdzie istnieje problem alkoholowy, z bagazem negatywnych doswiadczen i nawyków, wyraznie zdemoralizowane. Swoim zachowaniem nie daja zazwyczaj dobrego przykladu mlodszym dzieciom – mówi Hanna Pruzanin. – Dokladamy wszelkich staran, by ksztaltowac u naszych wychowanków obraz prawdziwego, normalnego zycia, domu oraz rodziny.
– Chcemy rygoru, chcemy, by ktos nas naprawde ksztaltowal. Na papierze u pani Hani jest wszystko w porzadku. Uwielbia chyba takie rózne pisemka, ale tak naprawde panuje tu zasada „róbta, co chceta” – opowiada Kamila. – Moge smialo powiedziec, w imieniu nas wszystkich wychowanków, ze dopóki ona bedzie dyrektorem, porzadku nie bedzie. Zreszta sprawa zaraz ucichnie, a my dalej bedziemy ta patologiczna mlodzieza skrzywdzona przez los…
PS
Imiona wychowanków Domu Dziecka w Kisielanach, którzy zgodzili sie ze mna porozmawiac, zostaly zmienione.