Jak to zalew budowano

Informacje o ewentualnym zagospodarowaniu zalewu w Siedlcach budza nadal wiele komentarzy ze strony mieszkanców miasta. Przypomnijmy, ze wloski przedsiebiorca Mauro Langianni zwrócil sie z formalnym wnioskiem do wladz miasta o wydzierzawienie zalewu. Zamierza ogrodzic czesc terenu i doprowadzic tam do wybudowania prawdziwego centrum rozrywkowo-wypoczynkowego z basenami,
barami i wieloma innymi obiektami.

Choc sam projekt, czy na razie raczej zamierzenie ambitnego Wocha, jest jeszcze palcem na wodzie pisany, to szereg osób i instytucji traktuje go powaznie. Raczej jednak z obawami niz entuzjazmem.
Do wielkich sceptyków calego przedsiewziecia nalezy Polski Zwiazek Wedkarski. To wlasnie on dzierzawi zalew od Urzedu Miasta, ale nigdy nie myslal nawet o ograniczaniu komukolwiek dostepu do zbiornika. Wedkarze dbaja jedynie o zarybienia i porzadek wokól akwenu.
– Zalew zawsze byl obiektem ogólnodostepnym, a wedkarze doskonale sprawdzili sie jako jego dzierzawcy – mówia w Zarzadzie Okregu PZW w Siedlcach. – Mysle wiec, ze nie tylko my, ale i mieszkancy Siedlec ostro sprzeciwia sie planom jego wydzierzawienia wloskim przedsiebiorcom.
Z wielkim zaniepokojeniem zwrócil sie tez do naszej redakcji projektant siedleckiego zalewu, a takze inicjator calej idei jego budowy, Jan Kachniarz. To wlasnie on wykonal zalozenia techniczno-ekonomiczne tego jedynego w okolicy, duzego zbiornika wodnego.
– Niech sobie buduja nad zalewem nawet zlote palace, ale nie wolno nikomu wydzierzawiac i ogradzac tego obiektu – twierdzi Jan Kachniarz.
– Zalew byl budowany dla spoleczenstwa i za spoleczne pieniadze. Sluzy calemu spoleczenstwu i tak powinno zostac. W drugiej polowie lat 60. Siedlce zaczely sie gwaltownie rozwijac, ale nie mialy praktycznie zadnego miejsca do wypoczynku.
I wtedy, jako mieszkaniec tego miasta,
a jednoczesnie inzynier budownictwa wodnego i melioracji, postanowilem doprowadzic do budowy zalewu.
I swego postanowienia trzymal sie pan Jan bardzo konsekwentnie. Ale oprócz pomyslu dal tez cos od siebie. Calkowicie bezplatnie opracowal zalozenia techniczno-ekonomiczne budowy zbiornika wodnego.
– Pamietam dokladnie, ze z tymi planami, a bylo to w 1969 roku, poszedlem do przewodniczacego Powiatowej Rady Narodowej w Siedlcach, Czeslawa Grali. To byla wtedy wielka wladza. Pomyslalem tez, ze zalew moze powstac nieco dalej od Siedlec, kolo Krzeslina na rzece Liwiec. To jednak przewodniczacy od razu ucial. Dlaczego? „- Zalew ma byc miejscem wypoczynku dla klasy robotniczej i emerytów – rzekl przewodniczacy. A który uczciwie pracujacy robotnik czy emeryt moze sobie pozwolic na kupno samochodu i dojazdy nad zalew?”.
Wobec takiego, ideologicznego argumentu koncepcja budowy zalewu kolo Krzeslina upadla. Za to przewodniczacy Grala bardzo zainteresowal sie budowa obiektu kolo Siedlec. Zainteresowal sie przychylnie i zyczliwie… W tamtych czasach byla to juz polowa sukcesu. I sprawy potoczyly sie bardzo szybko. Jeszcze w tymze samym 1969 roku zostala opracowana i zatwierdzona dokumentacja techniczna zbiornika. Wyliczono, ze bedzie mial powierzchnie okolo 40 hektarów i zgromadzi 600 tys. metrów szesciennych wody.
Przewodniczacy Powiatowej Rady Narodowj w Siedlcach byl jednak nieco „za krótki”, aby podjac decyzje o budowie, zwrócil sie wiec o „klepniecie sprawy” do wojewody warszawskiego. Ten uznal, ze skoro to z pozytkiem dla klasy robotniczej…
I budowa ruszyla w lipcu 1970 roku. Byla prowadzona przez Rejonowe Przedsiebiorstwo Melioracyjne w Siedlcach, którego kierownikiem zostal wlasnie Jan Kachniarz.
– Chce podkreslic, ze budowe prowadzilismy ze srodków spolecznych – mówi projektant. – Budowe zakonczono w czerwcu 1971, a zalew oddano do eksploatacji w lipcu 1971 roku. Od ponad 30 lat zalew sluzy ludziom i jest jedynym miejscem wypoczynku dla mieszkanców Siedlec. I dlatego nie moze byc ogrodzony i wydzierzawiony. Nie wszystko w tym kraju moze byc na sprzedaz…