Nauczyli mnie rozumu

Stary jestem to i glupi, ale juz mnie rozumu nauczyli. Tylko niech pani nie podaje mojego nazwiska, bo cale Siedlce beda sie ze mnie smiac, ze jestem taki latwowierny – mówi starszy pan.
W jego glosie nie czuc zalu, raczej zlosc na samego siebie, a moze i rozbawienie tym, ze dal sie zalatwic jak dziecko. Nie liczy juz na odzyskanie swoich pieniedzy, do redakcji przyszedl chyba tylko po potwierdzenie, ze trafil na niezbyt uczciwa firme. Przyszedl tez, zeby ostrzec innych. – Teraz to juz nawet ja bede madrzejszy – deklaruje pan Kazimierz. Okazyjnie, bez rachunku i gwarancji.
Na osiedlu, na którym mieszka starszy pan, jakas firma porozklejala karteczki, w których informowala, ze „w najblizszych dniach na osiedlu odbywac sie beda wymiany drzwi w lokalach mieszkalnych”. Dalej zaznaczono, ze „usluga jest odplatna i dla osób chetnych”. Podano równiez cene wraz z montazem. Drzwi mialy byc dzwiekoszczelne.
Po spodem grubym drukiem dopisano „uwaga”, a ponizej informacje, ze po montazu wystawiana jest faktura, uprawniajaca do zwrotu podatku. Na karteczce podano tylko nazwe firmy i numer telefonu komórkowego, pod którym mozna sie bylo skontaktowac z jej przedstawicielem. Zadnych adresów i pieczatek. Cena drzwi podana w tej informacji równiez wydala sie panu Kazimierzowi atrakcyjna. Zadzwonil, zglosil sie mily pan, który stwierdzil, ze na tym osiedlu pojawia sie za kilka dni. Pan Kazimierz podal adres. Panowie za kilka dni przyjechali. Cena drzwi juz nie byla tak atrakcyjna, bo za zawarta w informacji stawke mozna bylo kupic jedynie najtansze drzwi. Pan Kazimierz zdecydowal sie na te drozsze – za 1300 zlotych. Panowie szybko wykonali usluge, drzwi zamontowali. Gdy przyszlo do placenia i wystawiania rachunku, pan Kazimierz dal robotnikom obiecane 1300 zlotych, a oni dali mu rachunek (jesli to cos mozna nazwac rachunkiem). Byl to kolorowy druk z nazwa firmy.
„Wszystkie pola zapelniono danymi pana Kazimierza. Tylko w jednym miejscu podpisal sie (zreszta nieczytelnie) jeden z mezczyzn wykonujacych usluge. Zadnych pieczatek, adresu firmy czy jej NIP-u na druku nie bylo. – Myslalem, ze to tak ma byc – przyznaje ze skrucha pan Kazimierz.
– Jednak po dwóch godzinach cos mnie tknelo i poszedlem do mojej sasiadki, która zna sie na tych wszystkich rachunkach i ksiegowosci. Ona wlasnie mi powiedziala, ze ten papier to nic mi nie daje, ze jest bezwartosciowy i zadnego podatku na jego podstawie odliczyc sobie nie moge. I jeszcze klamka sie zepsula…
Pan Kazimierz dzwonil jeszcze do przedstawiciela firmy, ale tyle zalatwil, ze jedynie powiekszyl sobie rachunek telefoniczny. Dodzwonilismy sie równiez i my. Pan, który podniósl sluchawke, zapewnil nas, ze pan Kazimierz fakture otrzyma na swój adres domowy w ciagu 2-3 tygodni od wykonania uslugi. Tyle ze te trzy tygodnie to minely w dniu, w którym dzwonilismy…
Pan Kazimierz nie liczy juz na to, ze jakikolwiek rachunek dostanie. Ma inny problem. Kilka dni po montazu w drzwiach, które mialy byc niemal bezawaryjne, zepsula sie klamka… – Musialem zawolac slusarza i zaplacic mu za jej nareperowanie – mówi starszy pan. – Gwarancji tez mi zadnej nie dali przeciez. A ja glupi dalem sie tak omotac. Teraz juz wiem, ze w kazdej firmie w Siedlcach za 1300 zlotych dostalbym dobre drzwi, rachunek
i gwarancje. Na przyszlosc mnie to rozumu nauczy.
Okazalo sie dodatkowo, ze firma, która drzwi zamontowala, swoja siedzibe ma na Dolnym Slasku. Do Siedlec przyjechala tylko, zeby drzwi sprzedac…