Jak za Gierka

Oddział Rejonowego Związku Emerytów, Rencistów i Inwalidów w Sokołowie Podlaskim rozwinął prężną działalność, głównie socjalną, na rzecz lokalnego środowiska emerytów i rencistów.

W ciągu roku powiększył liczbę członków z niespełna 200 do około 3 tysięcy. Jest jednak druga, ciemna strona medalu. Sokołowski oddział tonie długach. Zobowiązania wobec różnych podmiotów przekroczyły na koniec września 37 tysięcy. Winą za to jednostka nadrzędna, Zarząd Okręgu ZERiI w Siedlcach, obciąża prezesa sokołowskiego oddziału, Wacława Kruszewskiego.

Kierował on podobno związkiem jednoosobowo, nie konsultując swoich decyzji finansowych ani z członkami zarządu sokołowskiego oddziału, ani z władzami Okręgu w Siedlcach. Na posiedzeniu plenarnym Zarządu Okręgu ZERiI w Siedlcach, które miało się odbyć w ostatnich dniach, planowano zawiesić Wacława Kruszewskiego w sprawowaniu funkcji prezesa sokołowskiego oddziału. – Nie mamy innego wyjścia. Do końca września daliśmy panu Kruszewskiemu czas, aby podjął działania, które ograniczą koszty działalności. Niestety, nic w tym kierunku nie zrobił. Ba! Przeciwnie. Po 1 października Związek utrzymuje dwa lokale przy ul. Wokulskiego: trzykondygnacyjny, który zamierza opuścić, i mniejszy – do którego planuje się przenieść – ubolewa Mieczysława Danilczuk, która od lipca jest prezesem Zarządu Okręgu ZERiI w Siedlcach. Kto i kiedy spłaci długi sokołowskiego oddziału? – Związek nie ma funduszu zasobowego. Każda z naszych jednostek utrzymuje się ze składek członków, które wynoszą od osoby 18 złotych rocznie. W Sokołowie mamy patową sytuację, która, być może, obciąży nas wszystkich – mówi Mieczysława Danilczuk. Zarząd Główny ZERiI w Warszawie postanowił sprawę jasno. Jak poinformowała nas Mieczysława Danilczuk, zarząd zamierza zobowiązać Wacława Kruszewskiego do uregulowania z własnych pieniędzy należności, które zaciągnął jako prezes. Jeśli nie przystanie na to, władze związku powiadomią prokuraturę. Mieczysława Danilczuk zarzuca Wacławowi Kruszewskiemu przede wszystkim brak gospodarności i nierespektowanie jej wcześniejszych zaleceń, które skłaniały do ograniczenia wydatków oddziału. Ponadto prezes Zarządu Okręgu uważa, że Wacław Kruszewski zarządzał oddziałem jak prywatnym folwarkiem. Podejmował decyzje jednoosobowo, nie informował nawet członków Zarządu o galopującym zadłużeniu. Wiele jego posunięć było – delikatnie mówiąc – nieprzemyślanych. Wynajął na biuro i magazyn darów żywnościowych duży, trzykondygnacyjny lokal usługowy przy ul. Wokulskiego. Czynsz wynosił aż 1 tys. złotych miesięcznie, plus koszty zakupu oleju opałowego w wysokości ok. 5 tys. złotych w sezonie. Zakupił do biura wersalkę i fotele, jakby warte 7 tys. złotych umeblowanie, jakie przekazał Andrzej Anulewicz po likwidowanym Biurze Senatorskim, było niewystarczające. Utrzymywał dwa telefony – stacjonarny w biurze i komórkowy, który nosił przy sobie. – Rachunki telefoniczne sięgały 300-400 złotych miesięcznie. To nie do pomyślenia! W siedleckim biurze Okręgu, które utrzymuje kontakt z 5 oddziałami rejonowymi, rachunki telefoniczne oscylują wokół 100 złotych – z oburzeniem mówi Mieczysława Danilczuk. Nierozważne było też wydawanie gazetki oddziału, gdy jej sprzedaż nie pokrywała nawet w niewielkiej części kosztów druku. Sokołowski oddział zalega także z zapłatą za konserwy zakupione od PKPS-u, których dystrybucja – według władz związku – również pozostaje sprawą kontrowersyjną. Wacław Kruszewski we wrześniu zapewniał nas, że wyprowadzi sokołowski oddział z długów. Czy jego deklaracje mają takie pokrycie, jak zobowiązania, które zaciągał jako prezes?