We wtorek, 1 lipca po południu w Gręzówce pod Łukowem wybuchł pożar. Drewniany dom braci Piotra i Eugeniusza Michalaków nie miał szans. W krótkim czasie ogień strawił nie tylko dach i część ścian domu, ale także cały posiadany przez mężczyzn dobytek: meble, pościel, ubrania, wyposażenie kuchni, dokumenty…
Stary dom nie był ubezpieczony, toteż jego właściciele nie otrzymają żadnego odszkodowania. Muszą liczyć na pomoc sąsiadów i ludzi dobrej woli. Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej obiecał zaspokojenie najpilniejszych ich potrzeb, ale wciąż trwają formalności. Mieszkańcy Gręzówki starają się pomóc panom Michalalom w odbudowie domu. – Jeśli znajdziemy darczyńców także poza naszą wsią, to jest szansa, że do zimy pogorzelcy będą mieli dach nad głową – mówi Leszek Kobojek, sołtys Gręzówki. – Potrzebujemy pustaki suporex albo żużlaki, tak z 500-600 sztuk, deski, drut, cement, stolarkę okienna i drzwiową oraz inne rzeczy, które przydadzą się na budowie. Prace budowlane wykonamy sami.
Wśród mieszkańców Gręzówki zorganizowano zbiórkę pieniędzy dla poszkodowanych. Być może wśród Czytelników „TS” są osoby, które chciałyby przyjść z podobną pomocą dla pogorzelców. Można przekazywać materiały budowlane, ubrania, meble czy sprzęt AGD. W tym celu można kontaktować się telefonicznie z sołtysem L. Kobojkiem (506317079).
Więcej szczegółów dotyczących opisanej tragedii i akcji podjetej przez społeczność Gręzówki można znaleźć na Facebooku, gdzie został założony specjalny profil społecznościowy. Tam też są zdjęcia z pożaru. (pgl)
A ja się pytam gdzie jest Państwo Polskie oraz Gmina, a nie tylko pomóżcie.
Państwo Polskie i Gmina jest tam gdzie należy. Wspomniałem o pomocy GOPS-u. To przecież właśnie Gmina. Najważniejsza jest pomoc sąsiedzka, od najbliższych, od środowiska. To, że w Gręzówce lokalna społeczność czuje się na tyle zintegrowana, że sobie wzajemnie pomaga i stara się też dla swoich ludzi szukać tej pomocy na zewnątrz społeczności, jest nie tylko przejawem wspaniałego, biblijnego rzekłbym, braterstwa, ale i społecznej normalności.
To nie jakieś Państwo ma pomagać, tylko my sobie wzajemnie mamy pomoc nieść w potrzebie. Państwo ma nas bronić (policja, wojsko), zapewnić opiekę zdrowotną i podstawową edukację, a także stworzyć ramy prawne (ustawy, sądownictwo, wymiar sprawiedliwości). Samorząd lokalny ma dorzucić m.in. opiekę społeczną, socjal dla tych, których dotykają jakieś wypadki losowe. Reszta należy do nas samych.
Nadopiekuńczego państwa nikomu tak naprawdę nie potrzeba, poza leniami, nieudacznikami, cwaniakami, pijakami. Takie państwo już mieliśmy i kompletnie się nie sprawdziło, a co gorsza, zatruło wielu ludzi jadem, jakiego pierwiastki przejawia również w swej wypowiedzi internauta/internautka Wola – niech ONI WEZMĄ I POMOGĄ, A NIE MY.
A ja właśnie chcę, byśmy sobie sami pomagali. Bez owych ONYCH.
gdyby był ks. Feliks…pomarzmy
Nic dodać, nic ująć, Piotrze. To od nas wszystko ma zależeć.
Do wypowiedzi Sary. Rzeczywiście ks. Feliks Rokita oddałby ludziom w potrzebie nawet swój rower, którym chyba częściej się przemieszczał niż samochodem. Szkoda, że go nie ma wśród Was, ale wspaniałym jest to, ze przykład, jaki dawał, owocuje. Postawa mieszkańców Gręzówki, którzy nie zostawiają swych sąsiadów w potrzebie jest tego dowodem.
Naprawdę jestem zbudowany Waszymi działaniami, Szanowni Gręzowianie!
Panie Piotrze! A może warto napisac budujacy artykuł o księdzu Feliksie. Aby ludzie wiedzieli kim był, czytelnicy TS też. Ludzie pamietają wiec pomogą zebrac materiał. Co Pan na to? Pozdrawiam!
Myślę, że można by było napisać o dwóch proboszczach z Gręzówki – o ks. Feliksie oczywiście, ale i o jego poprzedniku, budowniczym kościoła, niezwykłym człowieku ks. Wiktorze Sopyle. Obu ich łączy daleko posunięta skromność. I przykład własny dla społeczności parafialnej. To jest coś, co pozwala utrwalać się takim postaciom w kolejnych pokoleniach.
Chętnie napisze. Z kim w Gręzówce w tej sprawie się skontaktować? Wiem, że mieszka tam pan, który był kierowcą ks. W. Sopyły. Podrzuć Saro jakiś kontakt.