Wioska kownacicka

24 listopada, tuż po północy, „Gazeta Wyborcza” opublikowała za PAP kolejne informacje (pierwsze pojawiły się 2 dni wcześniej, patrz w: Na gorąco „Ślady wioski sprzed 4-5 tysięcy lat”) na temat odkrytej niedaleko Garwolina osady jednych z pierwszych rolników na Mazowszu. Relikty wioski sprzed 4-5 tys. lat odkryto w Kownacicy.

– Prawdopodobnie mieszkańcy przebadanej osady należeli do jednych z pierwszych rolników w tym regionie – przypuszcza badacz stanowiska, starszy kustosz w Dziale Epoki Kamienia Państwowego Muzeum Archeologicznego Sławomir Sałaciński,.

Na stanowisku odkryto dużą liczbę skorup z ręcznie lepionych naczyń glinianych oraz krzemienne narzędzia codziennego użytku, takie, jak: siekiery, noże, skrobacze do wyprawiania skór, charakterystycznych dla neolitu.

„Wioska kownacicka” ma bardzo wiele analogii do osad z bardzo bogatej pod względem tego typu osadnictwa Małopolski i strefy żyznego rolnictwa lessowego. Według Sałacińskiego, pośrednio na rolników wskazują odkryta ceramika i narzędzia krzemienne.

– Są one wykonane w identycznej jak na południu technologii. Mieszkańcy wioski produkowali narzędzia głównie z surowców importowanych – krzemienia czekoladowego, pasiastego i świeciechowskiego – przyniesionych z okolic Gór Świętokrzyskich oraz z wołyńskiego, które przybyły w te rejony na zasadzie wymiany towarowej. Może to być dowód na kontakty między obydwoma regionami – dodaje Sałaciński.

Wg Sławomira Sałacińskiego badaną osadę zamieszkiwali rolnicy. – Rolnictwo rozwijało się na ziemiach obecnej Polski od ok. połowy 5 tysiąclecia p. n. e. Do tego czasu grupy ludzkie egzystowały, polując na zwierzęta i żywiąc się naturalnymi darami przyrody. Prowadziły wędrowny tryb życia, przemieszczając się za zwierzyną. We wspomnianym okresie na nasze ziemie z południa (obecnych Węgier i Słowacji), w poszukiwaniu nowych terenów pod uprawę roli, przybyły społeczności, które posiadały już znajomość uprawy roli, hodowli zwierząt. W wyniku kontaktów z miejscowymi mieszkańcami przekazali im te umiejętności, przekształcając sposób gospodarowania na bardziej stabilny, osiadły. Początkowo zmiany te dokonywały się na obszarze Polski południowej. Ich ekspansja z czasem dotarła również na niż i tereny północne – tłumaczy Sałaciński.

Badania były finansowane przez Państwowe Muzeum Archeologiczne w Warszawie, Wojewódzkiego Mazowieckiego Konserwatora Zabytków w Warszawie (Delegatura w Siedlcach) i Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. (opr. Ana)

http://wiadomosci.onet.pl/1645893,16,1,1,,item.html