Centrum Kultury i Sztuki w Siedlcach zaprasza 1 i 2 kwietnia na monodram „Wielki Kolega” w wykonaniu Haliny Kwiatkowskiej.
Halina Kwiatkowska to koleżanka z lat szkolnych Karola Wojtyły, ich przyjaźń trwała ponad 70 lat. Występowali razem w przedstawieniach gimnazjalnych i spektaklach Teatru Rapsodycznego podczas okupacji. Na spektakl „Wielki Kolega” składają się wspomnienia o latach szkolnych Karola Wojtyły i pontyfikacie Jana Pawła II, zawarte wcześniej w książce autorstwa Haliny Kwiatkowskiej pod tym samym tytułem oraz teksty z repertuaru Teatru Rapsodycznego. Halina Kwiatkowska, aktorka Starego Teatru w Krakowie z 65-letnim stażem, grała m.in. w przedstawieniach Konrada Swinarskiego, Józefa Szajny, Zygmunta Huebnera.
Jej ważniejsze role filmowe, to m.in. pani Staniewiczowa w „Popiele i Diamencie” w reż. Andrzeja Wajdy oraz baronowa Krzeszowska w „Lalce” Wojciecha Hasa. 20 lat występowała w kabarecie Jama Michalika w Krakowie. Przez 40 lat była pedagogiem krakowskiej PWST. Wydała kilka książek, w tym m.in. „Wielki Kolega”. (T.MARK)
Krótka historia Teatru Rapsodycznego
22 sierpnia 1941 r. w prywatnym mieszkaniu w Krakowie odbyło się tajne zebranie zepołu konspiracyjnego teatru, do którego należeli: Krystyna Dębowska (później Ostaszewska, babcia aktorki, Mai Ostaszewskiej) – wówczas studentka Wyższej Szkoły Handlowej, polonistki Halina Królikiewicz (Kwiatkowska) i Danuta Michałowska, Karol Wojtyła oraz Mieczysław Kotlarczyk. Ich najbliższymi przyjaciółmi byli także Tadeusz Kwiatkowski i rzeźbiarz – Tadeusz Ostaszewski (przyszli mężowie dwóch "rapsodycznych" aktorek). M. Kotlarczyk stworzył teoretyczne i ideowe podstawy Teatru Rapsodycznego. Był w nim nie tylko dyrektorem czy reżyserem, ale również aktorem.
Pierwsze przedstawienie – Król Duch J. Słowackiego zostało wystawione 1 listopada 1941 r. Od rapsodów Króla-Ducha teatr przyjał nazwę Teatr Rapsodyczny. Do marca 1943 r. wystawiono 6 premier.: Beniowskiego, Hymny, Godzina Wyspiańskiego, Pana Tadeusza, Portret artysty, Samuela Zborowskiego J. Słowackiego.
Teatr Rapsodyczny występował w prywatnych mieszkaniach dla specjalnie zapraszanej publiczności, m.in.: Juliusza Osterwy, Jerzego Turowicza i Juliusza Kydryńskiego (starszy brat Lucjana).
Wznowił działalność 22 kwietnia 1945 r. jako zespół amatorski w sali kina “Wolność” przy ul. 18 stycznia 2. Dyrektorem, kierownikiem artystycznym i literackim oraz reżyserem znów był Mieczysław Kotlarczyk, scenografem – Tadeusz Ostaszewski (prywatna galeria rzeźby Tadeusza Ostaszewskiego znajduje się w Prądniku Korzkiewskim).
Do zespołu aktorskiego należeli wówczas m.in.: Barbara Horawianka (w latach 1951 -1957), Halina Królikiewicz (Kwiatkowska), Danuta Michałowska, Krystyna Ostaszewska, Karol Wojtyła (w latach 1941-1942), Mieczysław Voit (w latach 1948-55), Mieczysław Kotlarczyk, Maciej Maciejewski i Antoni Żuliński.
Teatr Rapsodyczny został uznany za teatr szkolny (obowiązkowy dla młodzieży) i 18 marca 1946 r. otrzymał uprawnienia zawodowe. (opr. Ana m.in. za Wikipedią)
