Nie ma sprawiedliwości na świecie. W myśl niepisanej umowy społecznej w wolnej Polsce wypada krytykować tylko nieparzystego prezydenta. W prezydenta nieparzystego wolno walić jak w bęben. Prezydent parzysty, niczym rzadki ptak, jest natomiast pod szczególną ochroną. Lech Wałęsa był pierwszy, więc nieparzysty. Lech Kaczyński – trzeci, czyli również nieparzysty. Nie przebierano więc w słowach, z maniackim uporem wyszukiwano ich potknięć, wpadek i słabości. Można było to robić swobodnie, bo w wyborczej walce – co nigdy nie powinno się było zdarzyć – pokonali kandydatów rekomendowanych przez salon. Wałęsa wygrał z Mazowieckim, Kaczyński pokonał Tuska. Co było zadrą nie do wybaczenia.
Z Aleksandrem Kwaśniewskim (prezydentem drugim, parzystym) oraz Bronisławem Komorowskim (prezydentem czwartym, parzystym jak dwa razy dwa) rzecz się ma zupełnie inaczej. Z innej ulepieni są medialnej gliny. Aleksander Kwaśniewski zagrodził drogę do reelekcji Lecha Wałęsy, Bronisław Komorowski ocalił Polskę przed Jarosławem Kaczyńskim. Obaj korzystają więc z taryfy ulgowej.
Gdyby Lech Kaczyński skorzystał z prawa łaski tylko po to, by partyjny kumpel nie poszedł do więzienia, byłby to skandal nie do wybaczenia i nie zapomnienia. Aleksander Kwaśniewski ułaskawił Zbigniewa Sobotkę i spłynęło po nim jak po kaczce. Dalej może robić za sumienie narodu. Kiedy Aleksander Kwaśniewski owijał się flagą, usiłował wejść do samochodu przez bagażnik albo chwiał się nad grobami polskich oficerów w Charkowie, dziennikarska brać rozważała w głębi duszy: pisać o tym, czy nie pisać, puszczać w dzienniku, czy nie puszczać? O alkomat dla prezydenta nikt głośno nie wołał. Do Lecha Kaczyńskiego można było – jak jeden szczęśliwie powoli zapominany, były poseł – przepijać „małpką” albo pytać, czy był trzeźwy, kiedy zginął. Był trzeźwy i nikt go chwiejącym się publicznie nie widział. Tak samo jak Lecha Wałęsy.
Gdyby Lech Kaczyński popełnił w całej swojej prezydenturze tyle gaf, gdyby miał tyle wpadek, ile zaliczył ich Bronisław Komorowski zaledwie w kilka miesięcy, zjedzono by go żywcem. Żartom i facecjom nie byłoby końca.
Gdyby Lech Kaczyński, rekomendując Marka Belkę na prezesa NBP, stwierdził, że jest on zastępcą sekretarza generalnego ONZ, byłby to, idę o zakład, dowód jego niekompetencji i braku światowego obycia. Kiedy mówi tak Bronisław Komorowski, jest to zwykłe przejęzyczenie, bo przecież wszyscy wykształceni ludzie dobrze wiedzą, że Belka pracuje właśnie w Międzynarodowym Funduszu Walutowym. Oj tam, oj tam… Każdy przecież może się pomylić.
A poza tym nasz prezydent kroczy od sukcesu do sukcesu: spotkanie z Merkel i Sarkozym – pokaz dyplomatycznej grzeczności, rozmowa z Obamą – wpadka, wizyta wśród powodzian – gafa. Strona się kończy i nie ma miejsca na szczegóły. W internecie są już całe strony poświęcone wtopom i gafom prezydenta Bronisława „Wpadki” Komorowskiego. Mało wiarygodne, bo pisane oczywiście przez nieżyczliwych zawistników. A w to, że w Polsce nie można krytykować parzystych prezydentów, też nie wierzcie. To nieprawda. Można ich krytykować, bo przecież niżej podpisany, jak widać, krytykuje. Parzystych można krytykować. Tylko jakoś o to trudniej.
