Czy Siedlce potrzebują księcia?

Rozmowa z Marszałkiem Województwa Mazowieckiego, Adamem Struzikiem

– W poprzednim wydaniu tygodnika Pan poseł Krzysztof Tchórzewski bardzo ostro wypowiedział się na temat rzekomej niechęci samorządu województwa do ulokowania inwestycji Stadlera w Siedlcach. Co Pan na to?
– Muszę przyznać, że z wielkim zdziwieniem, ale i rozbawieniem przeczytałem wypowiedzi Pana posła, który z dużą łatwością i swobodą przypisał sobie zasługę sprowadzenia do Siedlec dużego inwestora, jakim jest Stadler. No cóż, pogratulować dobrego samopoczucia. Niestety, równocześnie Pan poseł bez pardonu zaatakował samorząd województwa, twierdząc, że był on przeciwny tej lokalizacji, a w ramach zemsty, ogranicza środki, jakie trafiają do Siedlec. O ile pierwsza wypowiedź wprawiła mnie w rozbawienie, druga lekko zbulwersowała.
– Dlaczego?
– Po pierwsze samorząd Województwa Mazowieckiego nigdy nie był przeciwny lokalizacji tej inwestycji w Siedlcach. Wręcz przeciwnie, zawsze uważał, że inwestycja powinna powstać tam, gdzie najbardziej potrzebne są nowe miejsca pracy. Już w marcu 2004 roku podpisaliśmy w tej sprawie wspólnie z ówczesnym prezydentem Siedlec – panem Mirosławem Symanowiczem – list intencyjny. Nie można też zapominać, że od samego początku Stadler uzależniał swoją obecność w Siedlcach właśnie od wygranego przetargu na wyprodukowanie pociągów dla Kolei Mazowieckich. A jak wszyscy wiemy, szczęśliwie do tego doszło. Od tego momentu jesteśmy ze Stadlerem w ciągłym kontakcie. Przykładem może tu być chociażby ostatnie posiedzenie Zarządu Województwa, na którym firma miała swoją prezentację, dotyczącą planowanych w Siedlcach inwestycji. Jeśli zaś chodzi o rzekomą zemstę, abstrahując od absurdu tej tezy, Pan poseł powinien lepiej przyjrzeć się faktom.
– Co Pan przez to rozumie?
– W ubiegłym roku na inwestycje w subregionie siedleckim w budżecie województwa zagwarantowano ponad 28 mln zł, a w tym roku suma ta wzrosła prawie dwukrotnie – sięgając 40 mln zł. Dodajmy do tego dotychczasowe wsparcie z Unii w wysokości 194 mln zł, dodatkowe 30 mln zł z Samorządowego Programu Rozwoju Mazowsza. Łącznie mamy więc do czynienia z prawie 300 mln zł, a nie są to oczywiście wszystkie środki. Swoją drogą, jestem ciekaw, ile inwestycji udało się zrealizować do tej pory dzięki aktywności Pana posła. Obawiam się, niestety, że niewiele.
– Odczucie lokalnego społeczeństwa jest takie, że regionem z którym władze województwa, wiążą nadzieję na szybki rozwój i postęp, jest zachodnie Mazowsze. Jak wyglądamy na tle innych subregionów?
– Jeśli tak rzeczywiście jest, obawiam się, że może to być konsekwencją szkodliwej propagandy niektórych polityków, którym bardziej zależy na inicjowaniu konfliktów niż na współpracy. Wystarczy bowiem przyjrzeć się liczbom, aby przekonać się, że samorząd województwa dba o Siedlce. Subregion ostrołęcko-siedlecki, dzięki decyzjom Zarządu Województwa, otrzymał do tej pory w ramach wsparcia z Unii przeszło 194 mln zł, zostawiając daleko w tyle zarówno subregion płocko-ciechanowski (126,4 mln zł), jak i radomski (74 mln zł). Jeśli zaś chodzi o budżet województwa, w tym roku Siedlce otrzymają z niego ponad 40 mln zł, gdy tymczasem np. subregion ciechanowski – 30 mln zł, a radomski – 34 mln zł. Jak zatem widać, jest to spore wsparcie, nawet na tle innych województw.
– Jednak na liście inwestycji strategicznych dla Mazowsza, przygotowanej przez władze regionu, z subregionu siedleckiego wpisano tylko dwa zadania drogowe.
– Uważam, że to nieprawda. Na liście projektów kluczowych oprócz projektów drogowych znalazł się jeszcze projekt Akademii Podlaskiej w Siedlcach. Jeśli chodzi zaś o listę 30 projektów kluczowych, to trzeba pamiętać, że jest w niej ujętych wiele działań dotyczących całego Mazowsza. Z całą pewnością siedlczanie będą przecież korzystać z zakupu przez Koleje Mazowieckie 10 i modernizacji kolejnych 60 pociągów. Dzięki tej inwestycji powinno udać się bowiem wznowić wiele zawieszonych do tej pory połączeń, także tych z subregionu siedleckiego. Pozostałe projekty, dotyczące m.in. budowy społeczeństwa informacyjnego czy np. rozwoju e-usług w policji, służyć będą całemu województwu. Przyglądając się liście projektów, zauważy pani także, że z każdego subregionu wybrano średnio po 3 projekty. Oczywiście dodatkowych kilka projektów dotyczy infrastruktury wokół stolicy, z której korzystają przecież wszyscy mieszkańcy województwa. Zatem nie może być tu mowy o jakiejkolwiek dysproporcji.
– Przeznaczenie znaczących środków na uruchomienie trzech lotnisk po zachodniej stronie Mazowsza, gdy w Mińsku powstała spółka mająca doprowadzić do budowy lotniska pasażerskiego w Janowie, pokazuje, że tendencje prorozwojowe ukierunkowane są jednak w jedną stronę.
– Niestety, znów nie mogę się z panią zgodzić. Po pierwsze, Radom nie jest na zachodzie województwa, a Nowy Dwór obsługiwać będzie raczej centralne i północne Mazowsze. Na zachodzie natomiast znajduje się bez wątpienia Sochaczew. Ponadto w założeniach ogólnych RPO jest także miejsce dla planowanego lotniska w Mińsku Mazowieckim, o którym pani mówi. Mimo iż projekt ten nie został złożony w ramach projektów kluczowych, nie oznacza to, że nie będzie go na liście. Myśląc o sieci lotnisk na Mazowszu, planujemy bowiem budowę tych właśnie czterech lotnisk, przy czym będą one spełniały różne funkcje.
– Czy pomysł posła Tchórzewskiego wyodrębnienia kilku subregionów, w tym siedleckiego jako osobnego województwa, nie poprawiłby naszej sytuacji?
– Ten pomysł wydaje mi się nie tyle śmieszny, co przede wszystkim niezwykle groźny. I to groźny przede wszystkim dla samych Siedlec, a co jeszcze ważniejsze – dla jego mieszkańców. Realizując go, Pan poseł stworzyłby najbiedniejsze województwo, nie tylko w kraju, ale w całej Unii Europejskiej. Trzeba bowiem pamiętać, że bez budżetu województwa mazowieckiego i wkładu Warszawy subregion siedlecki nie mógłby skutecznie ubiegać się o fundusze unijne. Chyba że Panu posłowi marzy się stworzenie księstwa siedleckiego, na którego czele chciałby sam stanąć. Nie jestem jednak pewny, czy Siedlcom potrzebny jest książę. Mówiąc jednak poważnie, tego typu wypowiedzi są niestety bardzo smutnym dowodem, że politycy coraz częściej nie zdają sobie sprawy z konsekwencji swoich słów i zbyt lekkomyślnie podsuwają opinii publicznej szkodliwe pomysły.
– Dziękuję za rozmowę.