Na wygnaniu…

Informacje, jakie docieraja do naszej redakcji, przypominaja sceny ze slawnego filmu Hitchcocka „Ptaki”. Wynika
z nich, ze rózne rejony Siedlec atakowane sa przez stada natarczywych gawronów. Mieszkancy maja dosyc tych „dywanowych nalotów”.
– Prosze popatrzec, co dzieje sie na ulicy 3 Maja – mówi pani Beata. – Sa tam wysokie drzewa, na które gawrony zlatuja sie calymi setkami. Tego nie da sie juz wytrzymac. Wszedzie jest bialo od odchodów.
– Wczoraj wielkie stado ptaków krazylo nad osiedlem „Warszawska” – informowal inny mieszkaniec. – Nie wiem, gdzie wyladowaly te ptaszyska, ale w kosmos przeciez nie polecialy…
Dwie kolejne Czytelniczki donosily o „masowym pojawieniu sie gawronów” na ogródkach dzialkowych.
– Do tej pory karmilysmy tam tylko kilka bezpanskich kotów. Teraz dzwigamy jeszcze torby z suchym chlebem i ziarnem dla gawronów. A sa takie smiale, ze siadaja prawie na rekach, jak golebie.
Wielkie stada gawronów pojawiaja sie w róznych rejonach miasta i wszedzie budza, mówiac delikatnie, niechec. Skad raptem taka mnogosc tych ptaków? Gawrony, które odwiedzaja centrum miasta, to banici z siedleckiego parku. Od pewnego czasu podjeto tam bowiem akcje ploszenia tych ptaków. Sprawialy one bowiem, ze spacer po urokliwych alejkach nie zawsze mial romantyczny nastrój…
– Najpierw do ploszenia gawronów z parku uzywalismy specjalnej aparatury akustycznej – informuja w Urzedzie Miasta w Siedlcach. – Potem, oczywiscie w dozwolonym okresie, zdejmowalismy gniazda. To jednak nie pomagalo. Teraz wiec zatrudnilismy sokolnika, co wymagalo specjalnego zezwolenia wojewody. Sokoly plosza gawrony,
i to skutecznie. Z parku ptaki uciekaja, ale niestety, gromadza sie w centrum miasta. Nasza intencja jest jednak to, zeby i z centrum sie wyniosly. Na to trzeba jednak jeszcze poczekac.
Tylko nikt nie moze dac gwarancji na to, kiedy, i czy w ogóle, gawrony wyniosa sie z miasta. W magistracie tlumacza, ze z parku ptaki ploszone sa na wielokrotne prosby mieszkanców. A teraz ci sami mieszkancy skarza sie, ze ptaki gromadza sie przy kosciele garnizonowym czy w rejonie akademika przy ul. 3 Maja.
Oczywiscie, ze sie skarza, bo nie prosili przeciez, zeby „przesiedlic” uciazliwe ptaki z parku w poblize ich mieszkan. To tak, jakby trafic z deszczu pod rynne. Tyle tylko, ze gawron ma ponoc nature skomplikowana
i nikt nie mógl przewidziec, jak ptaki zareaguja na „nekanie” ich przez sokoly.
– Nie mamy przeciez mozliwosci sterowania gawronami – stwierdza rzecznik prasowy Urzedu Miasta
w Siedlcach, Joanna Skolimowska-
-Szpura. – Intencja jest jednak taka, zeby wyniosly sie one i z parku,
i z miasta. Utrudniamy wiec ptakom zakladanie gniazd. Gawron to jednak ptak uparty. Ma taka nature, ze dlugo nie traci nadziei. Musimy wiec czekac, az ptaki beda mialy wreszcie dosc
i wyniosa sie z miasta. Od poczatku bylo zreszta wiadomo, ze gawrony nie poleca od razu do Minska Mazowieckiego, ale beda sie gromadzily
w promieniu kilkuset metrów od parku.
Tak wiec musimy wziac uparte ptaszyska „na przeczekanie”. A ich towarzystwo w centrum Siedlec musimy znosic z pokora.
– Gawrony mozemy ploszyc jedynie na terenie parku, amfiteatru i tzw. starego parku – mówi kierownik Referatu Ochrony Srodowiska Urzedu Miasta w Siedlcach, Malgorzata Furmaniak. – Tych terenów dotyczy bowiem zezwolenie wojewody. Bez niego nie mozemy nic robic, bo gawrony objete sa czesciowa ochrona.
Zgodnie z umowa, sokolnicy beda ploszyli gawrony jeszcze do konca kwietnia. I do tego czasu uparte ptaki powinny porzucic wszelka nadzieje… Inaczej batalia przeciw nim zostanie po raz kolejny przegrana. Znów wróca tryumfalnie do parku
i zapewne „odwdziecza” sie spacerowiczom za przesladowania.
– Gawrony to bardzo inteligentne ptaki – uwaza Malgorzata Furmaniak. – Potrafia zaskakiwac i robic niespodzianki. Juz nam to udowadniaja. Poczatkowo ptaki byly ploszone od godziny 10, bo wtedy przylatywaly do parku budowac gniazda. Po pewnym czasie zauwazyly to jednak i zaczely sie zlatywac juz o godzinie 6. Teraz ploszymy je od godziny 6 do zmroku.
No to ptaki zmienily po raz kolejny swój „rozklad dnia” i zaczely powracac do parku o zmroku. I buduja wytrwale gniazda. Na razie zadna strona nie ustepuje. Bój nie jest rozstrzygniety.
Faktycznie, gawronami sterowac sie nie da. Paskudne ptaszyska nie poddaja sie rozporzadzeniom wladz miasta i brak im wyraznie subordynacji. Takie przejawy niezaleznosci to prawdziwe wyzwanie dla rzadzacych… I moze wlasnie za ten charakter i niezaleznosc, sympatie dla gawronów deklarowal w swej piosence Wojciech Mlynarski spiewajac: „Czarne toto i w ziemi sie dlubie,
a ja je lubie. Bo nie wstydza sie i nie tlumacza, ze brzydko kracza…”