Patron medyków i spraw beznadziejnych

Rada Powiatu podjęła decyzję o przyjęciu przez łukowski Szpital Miejski imienia Świętego Judy Tadeusza.

Po raz pierwszy z tą propozycją, w czerwcu 2000 r., wystąpiły Oddziały Akcji Katolickiej, działające przy 4 parafiach rzymskokatolickich w Łukowie. Wtedy radni nie podjęli decyzji. Tym razem poszło jak z płatka. 

Uroczystość nadania imienia oraz odsłonięcia specjalnego napisu, umieszczonego na gmachu szpitala oraz przy bramie wejściowej, odbyła się 27 października. Łagodny powrót do przeszłości Podjęcie wspomnianej uchwały przez Radę Powiatu Łukowskiego to powrót do przeszłości. Szpital Miejski miał kiedyś za swego patrona św. Judę Tadeusza. Imię to nadano szpitalowi 10 listopada 1859 roku. Oficjalnie używano go do końca II wojny światowej, a nieformalnie do czasu przeniesienia placówki do nowo wybudowanego gmachu w 1963 roku przy ul. 700-lecia. Jak nas poinformowano w Biurze Rady Miasta, to dyrekcja Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej oraz Społeczna Rada przy SP ZOZ wystąpiły do Zarządu Powiatu z wnioskiem o nadanie szpitalowi imienia Świętego Tadeusza. Zarząd nie zgłaszał sprzeciwu. Głosowanie specjalnej uchwały na sesji też nie wywołało dyskusji.

Co łączy św. Judę tadeusza i Edwarda Flatau Przed 6 laty było zgoła inaczej. Wówczas radni nie mieli pewności, czy nowoczesnej placówce medycznej można nadać imię patrona dawnego szpitala, funkcjonującego raczej jako przytułek. W dyskusji okazało się, że Szpital Miejski ma patrona od chwili oddania do użytku gmachu przy ul. 700-lecia, znanego neurologa, Edwarda Flatau. Dla niektórych informacje te stanowiły spore zaskoczenie. Nikt oficjalnie nie używał imienia tego patrona od lat 60. Nic więc dziwnego, że nawet pracownicy SP ZOZ o nim pozapominali, a młodsi nie mieli okazji się dowiedzieć. Los, jaki spotkał E. Flatau, był zresztą podobny do tego, który po zakończeniu II wojny światowej dotknął św. Judę Tadeusza. Wówczas też zaprzestano w oficjalnych dokumentach umieszczania nazwy „Szpital Świętego Tadeusza”. I ludzie zapomnieli. Konsultacje związkowe zamiast referendum – Nadanie szpitalowi jakiegokolwiek imienia nie zmieni jego sytuacji. Nie pomoże ani lekarzom, ani pacjentom, ani osobom zarządzającym placówką. (…)Poza tym mam wątpliwości, czy propozycja nadania lub (…)przywrócenia szpitalowi imienia Świętego Tadeusza jest właściwa. O ile wiem, to imię takie nosiło kilkuizbowe hospicjum, mieszczące się niegdyś przy ul. Browarnej, a nie normalna, w dzisiejszym rozumieniu, placówka lecznictwa zamkniętego -mówił na sesji Rady Powiatu w 2000 r. ówczesny dyrektor SP ZOZ, Andrzej Rogaliński. Dyrektor A. Rogaliński przywrócenie imienia uzależniał od wyników referendum wśród pracowników SP ZOZ. Poinformował, że sprawą w imieniu dyrekcji będzie się zajmował Władysław Kobielski. Później A. Rogaliński zmarł, a temat patrona dla szpitala ucichł. – Z tego co wiem, żadnego referendum nie przeprowadzano – mówi obecny dyrektor SP ZOZ, Jerzy Kamiński. – Sprawa odżyła z prozaicznej przyczyny. Nasza placówka nosi nazwę Szpitala Miejskiego, a tymczasem z dokumentów organizacyjnych wynika, że jest to szpital powiatowy. Funkcjonuje też jako placówka powiatowa. Nadszedł czas, aby te kwestie uporządkować. Żeby nie deprecjonować miasta, że znika Szpital Miejski na rzecz Szpitala Powiatowego, znaleźliśmy inne wyjście – przywrócenie historycznej nazwy. Zanim zwróciliśmy się do Zarządu Powiatu, odbyliśmy w dyrekcji krótkie konsultacje ze związkami zawodowymi.

Przed 6 laty było zgoła inaczej. Wówczas radni nie mieli pewności, czy nowoczesnej placówce medycznej można nadać imię patrona dawnego szpitala, funkcjonującego raczej jako przytułek. W dyskusji okazało się, że Szpital Miejski ma patrona od chwili oddania do użytku gmachu przy ul. 700-lecia, znanego neurologa, Edwarda Flatau. Dla niektórych informacje te stanowiły spore zaskoczenie. Nikt oficjalnie nie używał imienia tego patrona od lat 60. Nic więc dziwnego, że nawet pracownicy SP ZOZ o nim pozapominali, a młodsi nie mieli okazji się dowiedzieć. Los, jaki spotkał E. Flatau, był zresztą podobny do tego, który po zakończeniu II wojny światowej dotknął św. Judę Tadeusza. Wówczas też zaprzestano w oficjalnych dokumentach umieszczania nazwy „Szpital Świętego Tadeusza”. I ludzie zapomnieli. – Nadanie szpitalowi jakiegokolwiek imienia nie zmieni jego sytuacji. Nie pomoże ani lekarzom, ani pacjentom, ani osobom zarządzającym placówką. (…)Poza tym mam wątpliwości, czy propozycja nadania lub (…)przywrócenia szpitalowi imienia Świętego Tadeusza jest właściwa. O ile wiem, to imię takie nosiło kilkuizbowe hospicjum, mieszczące się niegdyś przy ul. Browarnej, a nie normalna, w dzisiejszym rozumieniu, placówka lecznictwa zamkniętego -mówił na sesji Rady Powiatu w 2000 r. ówczesny dyrektor SP ZOZ, . Dyrektor A. Rogaliński przywrócenie imienia uzależniał od wyników referendum wśród pracowników SP ZOZ. Poinformował, że sprawą w imieniu dyrekcji będzie się zajmował Władysław Kobielski. Później A. Rogaliński zmarł, a temat patrona dla szpitala ucichł. – Z tego co wiem, żadnego referendum nie przeprowadzano – mówi obecny dyrektor SP ZOZ, . – Sprawa odżyła z prozaicznej przyczyny. Nasza placówka nosi nazwę Szpitala Miejskiego, a tymczasem z dokumentów organizacyjnych wynika, że jest to szpital powiatowy. Funkcjonuje też jako placówka powiatowa. Nadszedł czas, aby te kwestie uporządkować. Żeby nie deprecjonować miasta, że znika Szpital Miejski na rzecz Szpitala Powiatowego, znaleźliśmy inne wyjście – przywrócenie historycznej nazwy. Zanim zwróciliśmy się do Zarządu Powiatu, odbyliśmy w dyrekcji krótkie konsultacje ze związkami zawodowymi.