13 września, konferencją „Dzieło Janusza Korczaka jako podstawa idei bezpieczeństwa dzieci w Europie” rozpoczyna się w Warszawie Międzynarodowy Zlot Korczakowski, zorganizowany w 65. rocznicę śmierci Janusza Korczaka.
Konferencja jest poświęcona aktualnym problemom bezpieczeństwa dziecka w Polsce i w Europie. Jej uczestnikami są: Korczakowcy z kraju i zagranicy, przedstawiciele środowisk naukowych i zawodowych, m.in. pedagodzy, lekarze, prawnicy, psycholodzy, socjolodzy, działacze organizacji pozarządowych oraz reprezentanci władz publicznych i mediów. Organizatorzy mają nadzieję, że konferencja pozwoli zdiagnozować szeroko rozumiane bezpieczeństwo dzieci oraz przyniesie propozycje rozwiązań, wypływających z idei korczakowskich.
Od 14 do 16 września potrwa Międzynarodowy Zlot Korczakowski Warszawa – Treblinka 2007. Wezmą w nim udział dzieci i młodzież z placówek Korczakowskich z całego kraju. Inauguracja Zlotu odbędzie się pod pomnikiem Janusza Korczaka przy PKiN w Warszawie 14 września 2007 r. o godz. 12.00. Po spektaklu „Najpiękniejszą prowadź nas drogą…”, przygotowanym przez Muzyczny Teatr Młodych Biała Mandragora oraz Grupę Teatralną spod znaku Króla Maciusia z Młodzieżowego Domu Kultury w Płocku będzie można obejrzeć miniaturę taneczną Zespołu Pieśni i Tańca Osób Niepełnosprawnych MAZOWIACY.
15 września o godz. 21.00 przy symbolicznym grobie Janusza Korczaka i Dzieci na terenie hitlerowskiego obozu zagłady w Treblince rozpocznie się „Noc Pamięci” z widowiskiem „Łączmy się w Krąg”, przygotowanym przez Korczakowców z: Zielonej Góry, Chojnowa, Pniewa, Poznania. Po spektaklu zaplanowano spotkania w „Kręgach pamięci i refleksji”. W ramach Zlotu odbędą się również warsztaty plastyczne (problematyka agresji, tolerancji), i gitarowe oraz zajęcia sportowe i turystyczne. 20 listopada
28 września o godz. 17.30 zostanie otwarta wystawa „Korczak i dzieci. Wspólnota życiem zapłacona”, przygotowana przez Teatr LALKA w Warszawie we współpracy z Muzeum Książki Dziecięcej Biblioteki Publicznej m.st. Warszawy. Po wernisażu na scenie Teatru LALKA wychowankowie warszawskich domów dziecka przedstawią sztukę Katarzyny Kotowskiej „Za drzwiami”.
Janusz Korczak, właściwie Henryk Goldszmit, ps. Stary Doktor urodził się 22 lipca 1878 lub 1879 w Warszawie. Zmarł 6 sierpnia 1942 w komorze gazowej w obozie zagłady w Treblince, dobrowolnie towarzysząc swoim wychowankom w drodze na śmierć, mimo że miał możliwość ucieczki z getta. Był: pedagogiem, publicystą, pisarzem i lekarzem.
Kilka dat z życiorysu:
1898 – rozpoczyna studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Cesarskiego w Warszawie;
1898 – po raz pierwszy używa pseudonimu literackiego, pochodzącego z książki Józefa Ignacego Kraszewskiego „Historia o Janaszu Korczaku i o pięknej miecznikównie”; w gazecie omyłkowo wydrukowano imię Janusz;
1899 – jedzie do Szwajcarii, aby bliżej poznać działalność i twórczość pedagogiczną Pestalozziego. Szczególnie interesuje się: szkołami, szpitalami dla dzieci, a także bezpłatnymi czytelniami pism dla dzieci i młodzieży;
1905 – otrzymuje dyplom lekarza i podejmuje pracę w Szpitalu dla Dzieci im. Bersonów i Baumanów przy ul. Śliskiej 51 – Siennej 60 (dom przechodni);
1907 – wyjeżdża do Berlina, aby uzupełnić swe wiadomości medyczne;
1916 – jest w 16-osobowej grupie założycielskiej Haszomer Hacair, powstałej w Wiedniu żydowskiej organizacji skautowej;
1912–1942 – razem ze Stefanią Wilczyńską zakłada i prowadzi Dom Sierot dla dzieci żydowskich w Warszawie przy ul. Krochmalnej 92 (przeniesiony do getta na ul. Chłodną
1919–1936 – prowadzi Nasz Dom (na Bielanach przy ul. Jana Kasprowicza nr 203) – sierociniec dla dzieci polskich;
1926–1930 – redaguje Mały Przegląd – eksperymentalne pismo dziecięce.
Wybrana twórczość Janusza Korczaka: Dzieci ulicy – powieść, której tworzywem literackim jest materiał, gromadzony przez Korczaka w ciągu kilku lat obcowania z dziećmi i dorosłymi mieszkańcami: Powiśla, Starego Miasta, Woli, Ochoty; doskonała znajomość dzieci wałęsających się po mieście w poszukiwaniu środków utrzymania dla siebie, rodzeństwa i rodziców oraz norm moralnych, obowiązujących w tym środowisku; Dziecko salonu – powieść, będącą literackim opracowaniem jego przeżyć i doświadczeń z wędrówek po norach staromiejskich, zamieszkałych przez ubogą ludność Warszawy; Momenty wychowawcze – ukazujące warsztat pracy Korczaka: formy i sposoby obserwacji dziecka, oraz sposoby gromadzenia materiału; Jak kochać dziecko, Dziecko w rodzinie, Prawo dziecka do szacunku
Mośki, Joski i Srule – opowieść dla dzieci, której tworzywem był materiał, zgromadzony w czasie pracy na kolonii letniej w Michałówce;
Józki, Jaśki i Franki – na podstawie obserwacji życia chłopców na kolonii letniej w Wilhelmówce; – w Warszawie, w pobliżu PKiN, od strony ul. Świętokrzyskiej;
powieści: Król Maciuś Pierwszy, Król Maciuś na wyspie bezludnej, Kajtuś czarodziej
Pamiętnik – pisany w getcie
Pomniki Janusza Korczaka:
– w Warszawie przy ul. Jaktorowskiej 6 (dawniej Krochmalna 92), przed dawnym Domem Sierot dla dzieci żydowskich w Warszawie;
– w Warszawie na cmentarzu żydowskim, od strony ulicy Okopowej. (opr. na podstawie Wikipedii Ana)