W 71 rocznicę wybuchu powstania warszawskiego w Łukowie odbędzie się kilka imprez upamiętniających to wydarzenie historyczne. W ich przygotowanie, oprócz instytucji miejskich, włączyły się także organizacje społeczne.
Dziś, 1 sierpnia już o godz. 15.30 W Kinie Łuków zostanie wyświetlony film fabularnego „Powstanie Warszawskie”, który powstał z materiałów dokumentalnych, nakręconych w sierpniu 1944 r. przez dwóch żołnierzy Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej AK. Wyreżyserował go Jan Komasa.
Film ten w łukowskim kinie będzie jeszcze raz powtórzony o godz. 17.05.
Na godz. 17 warto wybrać się do parku miejskiego. Tam Łukowski Ośrodek Kultury, Towarzystwo Fruwającej Muchy i CWS Weterani Szos, portal Łuków Historia oraz przedstawiciele Fundacji Cegiełkowo Pasja i Pomoc przygotowali m.in. wystawę prac uczestników z Warsztatów Terapii Zajęciowej w Łukowie, występ artystyczny i kalendarium powstania warszawskiego. Przy kamieniu z tablicą upamiętniającą powstańców warszawskich, pochodzących z terenu Ziemi Łukowskiej, będą złożone kwiaty. Uczestnicy tego spotkania proszeni są o przyjście do parku ze zniczami, które zapłoną przy wspomnianym kamieniu. Zaplanowano także wspólne śpiewanie piosenek powstańczych.
W parku odbędzie się również bieg sztafetowy „Biegaczy Pomagaczy”. Stzfeta będzie trwała 63 minuty. W ten sposób sportowcy symbolicznie poświęcą minutę biegu każdemu z powstańczych dni.
Na zakończenie spotkania w parku zostanie w kinie plenerowym wyświetlony film „Zamach”, w którym występowała pochodząca z Łukowa aktorka Bożena Kurowska.
Miejskim obchodom rocznicowym patronuje Burmistrza Miasta Łukowa. (pgl)
Chwała 160 tys. cywilnych ofiar Warszawy…za których inny ktoś podjął decyzję.
propaganda jak widac działa. Radeczek Sikorski to ci powiedział? A nie powiedział, że niemcy za chwile pod groźbą kary śmierci 100 000 Warszawiaków mieli uzyć do budowy obrony miasta (później oczywiście egzekucja), nie powiedział, że Warszawę i tak mieli zrównać z ziemią? Nie powiedział, że zrzuty broni gdyby były w sierpniu zamiast we wrześniu, to Warszawa by była w rękach powstańców? nie powiedział, że lepiej walczyć niz dać się wywieźć jak żydzi z getta do obozów?
… a poczytaj sobie (choćby) Ciechanowskiego zamiast pleść komunały najnowszego chowu… Jak by nie patrzył decyzję o wybuchu powstania w bardzo złym momencie, a do tego przy sprzeciwie tzw. Rządu Londyńskiego. Z tym się chyba zgodzisz, “Świadomy””, Przyjacielu. “
Pani Frau ma rację. Dziś powstanie warszawskie przydatne jest, by dzielić i rządzić. A przy przekazywaniu informacji historycznych przemilcza się fakt, że władze państwa podziemnego nie akceptowały pomysłu, aby powstanie wybuchło w Warszawie 1 sierpnia. Ba! Nie był też jego zwolennikiem gen. T. Komorowski „Bór”. Uważał, że tej walki AK nie jest w stanie wygrać. To nie są wiadomości z plotek polityków, tylko z historycznych opracowań. Polecam zajrzeć do biblioteki, a nie głosić tekstów propagandowych.
to kto podjął decyzję ?
Zdzichu, formalnie taką decyzję (wydał rozkaz) podjął komendant główny AK, bo taka była jego kompetencja. Komendantem głównym AK był wówczas gen. T. Komorowski „Bór”. Ale to przede wszystkim inni członkowie komendy naciskali. A najmocniej gen. Leopold Okulicki, który był cholerycznego usposobienia i jak podają w książkach, podczas dyskusji na odprawie zdenerwowany walił pięścią w stół i krzyczał, że powstanie musi wybuchnąć, że już jest na nie za późno. Rząd Londyński miał informacje wywiadowcze, że wojska radzieckie nie wesprą powstańców i nakazał dowództwu AK nie wszczynać walk 1 sierpnia. Ale decyzja ta, wieziona z Wielkiej Brytanii przez specjalnego kuriera do KG AK nie dotarła ponoć na czas. Znając już trochę życie i postawy moich rodaków wydaje mi się, że poza słusznymi racjami Okulickiego, by wystąpić w stolicy wobec Armii Czerwonej w roli gospodarzy, cała reszta była – lekko określając – niedorobiona. Wojsko nie miało broni, nie było pewności czy Rosjanie i Armia Berlinga wesprą powstańców, brakowało tutaj porozumienia politycznego wojskowych z AK nawet z własnym rządem emigracyjnym. Brakowało rozpoznania zamierzeń i możliwości wroga, czyli hitlerowców. Ale napór społeczny tzw. dołów, czyli młodych i bardzo młodych członków AK był ogromny. Młodzi nie mieli pojęcia o sytuacji. W iluż wspomnieniach powstańców czytałem, że uważano powszechnie, że w ciągu kilku dni, góra tygodnia Niemców ze stolicy się przepędzi. Parę dni temu oglądałem dokumentalne kroniki powstańcze odrestaurowane dzisiejszą techniką cyfrową i zmontowane w film wyreżyserowany przez Jana Komasę. Chociaż film jest fabularny, to jednak materiał wyjściowy do jego stworzenia stanowią filmy dokumentalne. Zwróciłem uwagę z jaką euforią wielu tam zarejestrowanych podchodzi do walk w początkowej fazie powstania. A milkną zupełnie, by nawet pod koniec oceniać krytycznie działania w sytuacji, gdy zaczęły pojawiać się masowo trupy, ginęli koledzy, bliscy, Niemcy rozstrzeliwali cywilów, miasto legło w gruzach… Ja myślę, że na początku pojawiało się takie nasze polskie: ” Co? My nie zwyciężymy Niemców? My nie damy rady? My ich załatwimy gołymi rękoma!””. No i jak zazwyczaj w takich sytuacjach bywa okazało się, że nie daliśmy rady… Powstanie miało swoje niezaprzeczalne plusy, ale nie można zapominać o ewidentnych błędach kosztujących istnienia prawie 300 tys. ludzi i zagładę miasta. Wiem, że dziś są osoby, np. prof. Witold Kieżun, twierdzący, że Niemcy i tak zabiliby ludzi i zniszczyli miasto. To starszy człowiek, świadek wydarzeń i ich uczestnik, trzeba brać jego opinie pod uwagę, chociaż był w 1944 r. nie dowódcą, a żołnierzem. Ale… pan profesor po prostu gdyba, nie opierając się na żadnych faktach, a poza tym nie jest historykiem, a inżynierem, prawnikiem i ekonomistą. Więc może dlatego dopuszcza się takiego niehistorycznego gdybania.”