W polowie pazdziernika odbedzie sie przetarg na sprzedaz zabytkowego palacu wraz z parkiem w Zelechowie. Cena wywolawcza to 700 tysiecy zlotych. Nieruchomosc jest jednak warta dwa razy wiecej – rzeczoznawca wycenil ja na 1 milion 400 tysiecy zlotych.
Cena jest duzo nizsza, gdyz Rada Powiatu Garwolinskiego zapisala w jednej ze swoich uchwal, ze przy sprzedazy zabytków kupujacemu nalezy udzielic piecdziesiecioprocentowej bonifikaty.
Palacu nie moze sobie jednak kupic kazdy chetny. Warunkiem udzialu w przetargu, oprócz wplaty wadium, jest „posiadanie uzgodnionego z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków programu zagospodarowania zabytku wraz z otoczeniem oraz dalszego korzystania z tego zabytku, z uwzglednieniem wyeksponowania jego wartosci historycznych i architektonicznych”. Kupujacy musi sie równiez zobowiazac, ze przeprowadzi remont obiektu.
Jesli jednak ktos zdecyduje sie na zakup zabytku, to w jego posiadaniu znajdzie sie m.in. palac z 1762 roku, budynek oficyny z II polowy XIX wieku oraz park o powierzchni ponad siedmiu hektarów. W parku rosna stare klony, kasztany i lipy, w jego pólnocnej czesci znajduja sie równiez dwa stawy polozone na róznych poziomach, gdzie woda przelewa sie kaskadowo.
Sprawa zelechowskiego palacu poróznila wladze Starostwa Powiatowego w Garwolinie i Urzedu Miasta i Gminy w Zelechowie. Trzy lata temu Urzad Miasta i Gminy w Zelechowie wystapil do Starostwa Powiatowego (wlasciciela obiektu) o nieodplatne przekazanie nieruchomosci. – Zgodzilismy sie na to, gdyz moim zdaniem taki obiekt to swietne miejsce na siedzibe gminnego samorzadu – mówi starosta Stefan Gora. – Oczywiscie trzeba by bylo przeprowadzic tam remont, ale mozna byloby go rozlozyc na lata. Palac chcielismy przekazac w formie darowizny. Po prostu uznalismy, ze nie moze on dalej niszczec.
Poczatkowo wydawalo sie, ze zelechowski samorzad bardzo sie z tego cieszy. Pod koniec listopada 2001 roku garwolinskie starostwo otrzymalo pismo od burmistrza Zelechowa, Leonarda Guli, w którym pisze on: nieruchomosc (czyli palacyk – przyp. red.) zamierzamy przeznaczyc na siedzibe wladz samorzadowych oraz podleglych jej jednostek. Zespól palacowy jest znaczacym zabytkiem w skali województwa, zwiazany jest z zasluzonymi dla kraju i miasta postaciami. Pragniemy przywrócic calemu obiektowi dawna swietnosc i zachowac jego niepowtarzalny urok, aby byl chluba naszego miasta i sluzyl calej naszej spolecznosci.
Tak bylo trzy lata temu. Niedlugo potem radni powiatowi podjeli uchwale, w której zgodzili sie na przekazanie darowizny samorzadowi w Zelechowie. Gromadzono równiez wszelkie niezbedne dokumenty. Swoja opinie w tej sprawie musial równiez wyrazic Wojewódzki Konserwator Zabytków. I tu zaczely sie klopoty. Konserwator zaznaczyl w swojej opinii, ze jesli Zelechów przyjmie darowizne, to bedzie musial nie pózniej niz w ciagu roku rozpoczac remont w przejetym obiekcie i zakonczyc go w ciagu 4 lat. To najwyrazniej zelechowskiemu samorzadowi sie nie spodobalo. – Burmistrz nie chcial juz darowizny – dodaje starosta S. Gora. – Chcial natomiast, zebysmy mu ten obiekt sprzedali, ale jedynie za cene odpowiadajaca wysokosci kosztów poniesionych przez powiat garwolinski w zwiazku z czynnosciami przygotowujacymi do zawarcia umowy darowizny. Chodzilo wiec o kilkaset zlotych, a na to nie moglismy sie po prostu zgodzic. Ponadto w umowie darowizny zamierzalismy zaznaczyc, ze obiekt przekazujemy jedynie na potrzeby samorzadu i jesli jego przeznaczenie bedzie inne, to mamy mozliwosc cofniecia tej darowizny. Nie chcielismy dac samorzadowi zelechowskiemu mozliwosci sprzedazy tego palacu, bo przeciez nie
o to chodzi. Sprzedac to i my umiemy.
Jeszcze wczesniej, gdy konserwator zadal od samorzadu zelechowskiego przedstawienia programu zagospodarowania i remontu tego obiektu, burmistrz Leonard Gula odpisal: z chwila przejecia obiektu bedziemy w budzecie zabezpieczac pieniadze na sukcesywne utrzymanie i adaptacje obiektu. Taka odpowiedz konserwatora jednak nie zadowolila, gdyz odpisal burmistrzowi, ze program jest ogólnikowy i niewiele wnoszacy. – W tej sytuacji Rada Powiatu wyrazila zgode na sprzedaz nieruchomosci – konczy S. Gora.
