Witraz niezgody

Samorzady w powiecie minskim funduja witraze do kosciola Narodzenia Najswietszej Marii Panny (NNMP) w Minsku Mazowieckim. I nie byloby protestów, gdyby na jednej z niedzielnych mszy, ksiadz nie podziekowal za dar Urzedowi Gminy Minsk. Radni obecni na mszy byli zaskoczeni, ze ich samorzad przeznaczyl jakies pieniadze na witraz, który jest juz umieszczony w jednym z okien kosciola.
Na witrazu znajduje sie napis, ze zostal on ufundowany przez mieszkanców gminy, ale przeciez wazniejsze od napisu byly slowa ksiedza, ze to fundowal Urzad Gminy.
Zaraz po feralnej niedzieli radni spotkali sie na sesji i bylo wiadomo, ze padna klopotliwe pytania. Na sesje przybyl takze ksiadz Miroslaw Tempczyk, oddelegowany do Mistowa, gdzie prowadzi budowe kosciola, ale – jak radni mówia – jest zaufanym proboszcza Stanislawa Wolosiewicza z parafii NNMP w Minsku.
Sprawe witraza wyciagnela na sesji na swiatlo dzienne radna Barbara Szopa. Aby nikt nie mial watpliwosci, co chce powiedziec, wszystko miala napisane na kartce. Wazyla kazde slowo. Poparla i pochwalila inicjatywe wsparcia parafii i ufundowania witraza. Pytala jednak, czy pieniadze na ten cel przeznaczyl z wlasnej kieszeni wójt i urzednicy? Jezeli zas srodki pochodzily z budzetu gminy, to dlaczego radni nie zostali o tym fakcie poinformowani? Dlaczego wójt robi sobie reklame za spoleczne pieniadze? Wspomniala równiez, ze na terenie gminy prowadzone sa budowy innych kosciolów i byc moze nalezaloby w budzecie wydzielic srodki finansowe na wspomaganie tych parafii?
Przewodniczacy Rady, Tadeusz Kosobudzki, równiez przyznal, ze o darowiznie witraza nic nie wiedzial. Skomentowal fakt, ze moze zamiast zalatwienia sprawy „pod stolem” nalezalo zapytac radnych i ufundowac dwa witraze? Moze trzeba dac wiecej pieniedzy?
Te niewinne slowa i pytanie, które radny ma prawo zadac w kazdej chwili, spotkaly sie z emocjonalna odpowiedzia wójta Sylwestra Dabrowskiego. Wójt zaznaczyl, ze witraz nie jest od niego ani od urzedników, tylko od spolecznosci gminy. Przypomnial, ze kazdy kosciól budowany w gminie otrzymal wsparcie. Mówil, iz od zawsze byla wspólpraca z Kosciolem, który opiekuje sie dziecmi i wspomaga potrzebujacych z funduszy koscielnych. – 99 proc. spolecznosci naszej gminy – mówil wójt – to spolecznosc katolicka i dlatego wspólpraca z Kosciolem powinna byc. Nie dzialalem wbrew radzie, wbrew budzetowi, ale zgodnie z prawem.
Wójt dal odczuc radnym, ze jezeli sie nie zgadzaja z jego stanowiskiem, to moga go rozliczyc, kiedy beda udzielac mu absolutorium.
Mieczyslaw Kosinski po wystapieniu wójta stwierdzil, ze jezeli wlodarz gminy chcial, to mógl darowac prywatne pieniadze. Powolywanie sie wójta na prawdy wiary
w tej sytuacji uznal za robienie sobie taniej popularnosci. – Pan sie rozzuchwalil – skomentowal. – Niech pan nie szafuje groszem publicznym.
Wystapienia radnych i wójta podsumowal ksiadz Miroslaw Tempczyk. Ksiadz ustawil radnych pod sciana i dal im reprymende niczym na kazaniu. – Daliscie mandat wójtowi – grzmial – to znaczy, ze nie powinien was pytac, ile papieru toaletowego ma kupic dla gminy. To jest w ramach jego kompetencji. Dziwie sie, tyle lat minelo od czasów Golgoty, Sanhedrynu, a metody dzialania przeciwko Kosciolowi sa takie same. Najpierw poglaskac, a potem kopac. Wchodzimy tu do sali. Wisi krzyz, godlo panstwa, herb miasta. Pan Jezus was slucha. Albo zdejmijmy krzyz, aby Chrystus nie cierpial ponownie.
Ksiadz rugajac radnych przy-pomnial im, ze witraze do kosciola byly zamawiane juz póltora roku temu niezaleznie od tego, czy pieniadze od gminy beda, czy nie. Witraze maja pasowac do tych wykonanych w XIX wieku, bo te robione wspólczesna metoda nie zawsze sa ladne. – Odpowiedzialnosc za kosciól – wypominal ksiadz – spoczywa na wiernych. Jezeli to ma byc wielkim problemem, to prosze o pismo odczytane przez radna Szope, o liste, kto sie pod tym pismem podpisal. Jezeli to ma byc koscia niezgody, to pieniadze oddamy.
Wójt Sylwester Dabrowski wpasowujac sie w retoryke ksiedza zaapelowal: – Prosze w moje kompetencje nie wchodzic. To nie wotum wójta, ale spolecznosci wierzacej i niewierzacej, która kiedys sie nawróci. Kompetencji prosze mi nie odbierac, bo nie panstwo mi je dali. Otrzymalem je od wiekszosci mieszkanców gminy.
Za 15 tysiecy zlotych, bo taka kwote wójt przekazal parafii na witraz, radni, czyli wladza uchwalodawcza w gminie, mogli sobie przypomniec slowa ze slynnej rejowskiej rozprawy miedzy panem, wójtem i plebanem. Wyszloby im, ze gmina Minsk rzadzi wójt i pleban, a nie radni.
Najwiecej pretensji i prawo uzurpowania sobie miana fundatora witraza w tej sytuacji mogliby miec pracownicy Urzedu Gminy. 15 tys. zlotych, które wójt przeznaczyl na witraz, zostalo „zaoszczedzone” na administracji. Znaczy to, ze pracownicy Urzedu Gminy nie otrzymali podwyzek plac.