Grają w internecie

Od miesiąca siedmiu uczniów siedleckiego „Rolnika” przychodzi do szkoły już o 7.45,
potem dwukrotnie wychodzą z lekcji, by pograć w internetową grę. Wszystko za przyzwoleniem
nauczycieli. Ba! Belfrowie im nawet kibicują, zresztą podobnie jak niemal cała szkoła!

Piotr, Emil, Adrian, Martyna, Aneta, Żaneta i Ola biorą udział w grze internetowej „That’s europe” (To Europa). W rozgrywkach mogą uczestniczyć uczniowie z krajów Unii Europejskiej. Jest to internetowa gra, organizowana przez Parlament Europejski. Mogą w niej brać udział uczniowie szkół średnich z terenu UE. Pytania są podawane w każdym języku Unii, jednak uczniowie z Siedlec (żeby nie ułatwiać sobie sprawy) wybrali niemiecki. W rozgrywkach bierze udział kilka innych polskich szkół.
 
Do wzięcia udziału w zmaganiach,  młodych ludzi zachęciły nauczycielki ze szkoły Anna Kizeweter i Małgorzata  Szymaniuk-Kruk .
Zasady gry są proste. Codziennie o godzinach 8, 12 i 14 odbywają się pojedynki między dwoma drużynami (najczęściej z różnych krajów). Każda z nich musi odpowiedzieć na 12 pytań. Ma na to 45 sekund (uczniowie z „Rolnika odpowiedzieli kiedyś na 12 pytań w ciągu 16 sekund). Za każdą prawidłową odpowiedź zdobywają punkty. Liczy się również liczba wygranych pojedynków. Pod koniec marca zostaną podsumowane wyniki i wtedy okaże się, kto wygrał. Uczniowie walczą o 1500 euro. Do tej pory młodzież z „Rolnika” wygrała ponad trzydzieści pojedynków z: Niemcami, Bułgarią, Rumunią , Litwą , Słowenią, Włochami i kilkoma polskimi drużynami. Przegrali dwa razy: z Rumunią i Niemcami. – Po pierwszym przegranym pojedynku wszyscy się tak zawzięli, że podzielili się materiałem i każdy miał się przygotowywać z innej dziedziny: gospodarki, kultury, geografii – tłumaczy A. Kizeweter.

Zakres wiedzy, jaki jest sprawdzany podczas konkursu, kryje się pod dość pojemnym określeniem „Wiedzy o Europie”. Tak naprawdę pytania dotyczą każdej dziedziny: zarówno polityki, historii, sztuki, geografii jak i… stopnia zakrzywienia ogórka, dopuszczalnego przez unijne dyrektywy. – Chodzi o to, by jak najwięcej ogórków zmieściło się w opakowaniu zbiorczym – z powagą tłumaczy Aneta.
Zdarzały się jednak pytania, na których polegli nawet nauczyciele wiedzy o społeczeństwie. Nikt nie wiedział, jaki kraj Unii ma najdłuższy hymn (dla tych, którzy nie znają odpowiedzi – jest to Grecja, jej hymn ma 158 zwrotek). Były również pytania o to, skąd się wzięła nazwa kontynentu, gdzie jest geograficzny środek Unii Europejskiej, co to jest Europass. Wszyscy zapamiętali jedynie te trudniejsze pytania, o tych łatwiejszych zapominają szybko.

Każdej rozgrywce towarzyszą nerwy i adrenalina. – Na szczęście wszyscy powstrzymują się od niecenzuralnych słów – śmieje się A. Kizeweter. Początkowo to ona była tą siedzącą przed komputerem i posłusznie klikającą na prawidłowe, zdaniem zespołu, odpowiedzi. Siedmiu uczniów stało nad nią i krzyczało: „Szybciej!”. Teraz uczniowie klikają sami. Zresztą sami pilnują też godzin „pojedynków” i zwalniają się z lekcji, by zdążyć na zmagania. Nerwowo robi się wtedy, gdy zawodzi sprzęt. Raz nie działał internet w całej szkole. Okazało się, że sprawny komputer znajduje się tylko w gabinecie dyrektora. Emil siedział więc w dyrektorskim fotelu i zaznaczał prawidłowe odpowiedzi. – Jedyna taka okazja – śmieje się chłopak.

Dla nich konkurs jest okazją do sprawdzenia się, ale też do utrwalania wiedzy z WOS-u. Cała siódemka to tegoroczni maturzyści, którzy egzamin dojrzałości będą zdawać z tego właśnie przedmiotu. Dla nich internetowa gra jest sposobem na utrwalenie wiedzy. – To najlepsza forma nauki – dodaje A. Kizeweter. – Rzadko się przecież zdarza, żeby uczniowie z wypiekami na twarzy szukali prawidłowych odpowiedzi, podchodzili do zdobywania wiedzy w trakcie zdrowej rywalizacji.

Na początku toczyły się spory o to, którą odpowiedź zaznaczyć. Teraz drużyna szybko dochodzi do porozumienia. Na demokratyczne głosowania nie ma czasu.
Drużynie z „Rolnika” kibicuje cała szkoła. Żałują ci, którzy do uczestnictwa w konkursie się nie zgłosili. Ich rocznik takiej szansy miał już nie będzie, ale do rywalizacji przygotowują się uczniowie młodszych klas. Po konkursie zostaną również kontakty i zawarte znajomości, bo po każdym pojedynku członkowie drużyn z poszczególnych krajów rozmawiają ze sobą na czacie, a ich opiekunowie- -nauczyciele planują wspólne projekty i wymiany partnerskie.