Mikołaj Wielogórski z MKS Pogoń Siedlce wywalczył w Słubicach złoty medal Lekkoatletycznych Mistrzostw Polski U16 w biegu na 1000 metrów.
Mikołaj rok wcześniej, gdy już debiutował w kat. U16, sięgnął po tytuł wicemistrza. Teraz był uważany za faworyta rywalizacji.
– Jeszcze nigdy się tak nie denerwowałem. Stres był ogromny, ale dałem radę! Pierwsze 600 m trzymałem się blisko prowadzącego. Wyprzedziłem go i do samej mety nie dałem już wyrwać sobie wygranej – opowiada zdolny nastolatek.
Mikołaj ukończył bieg w czasie 2:34.05. Nie jest nim usatysfakcjonowany.
– Liczyłem na rekord Polski, ale za wolno ruszyliśmy. Jestem po chorobie, co na pewno też nie pomogło. Trwa sezon infekcyjny, dopadło i mnie. Najważniejsze jednak, że udało się wywalczyć pierwsze miejsce na pudle! – mówi absolwent Szkoły Podstawowej nr 3.
Jedna Pogoń straciła, druga zyskała
To właśnie w siedleckiej „Trójce” na talencie ucznia poznał się nauczyciel wf Andrzej Matwiejczuk.
– Twierdził, że mam papiery na sportowca i zachęcił do udziału w Biegu Siedleckiego Jacka. Byłem wtedy w piątej klasie. Zająłem drugie miejsce – wspomina Mikołaj. – Zaraz potem zacząłem treningi w Pogoni. Moimi trenerami są Łukasz Kosieradzki i Janusz Maciejewski. Bardzo dużo się od nich nauczyłem. Efekty widać.
Chłopak początkowo miał dylemat, czy postawić w swoim życiu na bieganie. Interesowały go także inne sporty.
– Chodziłem na karate, grałem w koszykówkę, pływałem. Najbardziej jednak wkręciłem się w piłkę nożną. To zasługa wujka Jarka, który wyciągał mnie na wspólne granie. Całkiem nieźle sobie radziłem, byłem nawet w akademii Pogoni. Gdy pojawiło się bieganie, musiałem podjąć trudną decyzję, który sport wybrać. Nie dało się tego pogodzić. Wybrałem biegi i nie żałuję! – opowiada młody siedlczanin.
Treningi na kartkę
Mikołaj rozpoczął naukę w LIX Liceum Ogólnokształcącym Mistrzostwa Sportowego im. Janusza Kusocińskiego w Warszawie. Mieszka teraz w stolicy.
– Szkoła jest świetna, jedna z najlepszych w Polsce. Zapewnia warunki do rozwoju sportowego. Nie ma w niej problemu z pogodzeniem nauki z wyjazdami na obozy i zawody. Pojawił się natomiast problem z treningami. Ponieważ przebywam teraz w Warszawie, nie mogę uczestniczyć w zajęciach w Siedlcach. Trenuję „na kartkę”, czyli realizuję program rozpisany przez trenerów. To nie jest to samo, co bezpośredni kontakt. Nie jest mi z tym łatwo, ale będę chyba musiał znaleźć nowy klub, tu na miejscu – opowiada nastolatek.
W przyszłym roku Mikołaj będzie rywalizował już w kategorii U18. Może albo skrócić, albo wydłużyć docelowy dystans startowy.
– Prawdopodobnie postawię na 800 m. Czuję, że jestem wystarczająco silny. Jak to się mówi, mam więcej w mięśniach niż w płucach. Lepszy więc będzie dla mnie krótszy dystans.
Marzy, żeby zostać profesjonalnym sportowcem. Już w tej chwili jest w dwudziestce najlepszych zawodników na świecie w swojej kategorii wiekowej.
– Diamentowa Liga, mistrzostwa świata, igrzyska olimpijskie – to imprezy, które mnie interesują. Byłoby fantastycznie kiedyś brać w nich udział. Mam nadzieję, że mi się to uda!
– mówi siedlczanin.
Dla Mikołaja sport jest całym życiem. No prawie całym…
– Jest jeszcze dziewczyna! Dla niej też muszę znaleźć czas. Poza tym nie interesują mnie żadne gry na komputerze czy imprezy. Wiem, na czym muszę się skupić.
Będziemy bacznie przyglądać się, jak jak rozwija się kariera siedleckiego talentu. Życzymy powodzenia!
Pozdrawiamy Mikołaja 🙂