Współuzależnienie jest to utrwalona forma uczestnictwa w długotrwałej, niszczącej sytuacji życiowej, związanej z patologicznymi zachowaniami partnera, ograniczająca w sposób istotny wybór postępowania, prowadząca do pogorszenia własnego stanu i utrudniająca zmianę położenia na lepsze.
Wg. Jadwigi Borniś tylko dwa lata życia z czynnym alkoholikiem lub narkomanem wystarczy, aby u żony,męża, partnerki, partnera czy rodziców pojawiły się objawy współuzależnienia, czyli wadliwego przystosowania się do chorej sytuacji.
– Życie z osobą uzależnioną od alkoholu czy narkotyków (niezależnie od tego czy podejmie leczenie) powoduje, że najbliżsi dostosowują się do zachowania osób uzależnionych, stopniowo przejmując za nich odpowiedzialność, niejednokrotnie rezygnując z osobistych planów i celów – – mówi Mirosława Paczóska – prezes Stowarzyszenia na rzecz osób dotkniętych chorobą alkoholową, narkomanią i hazardem “SZANSA” – Narastanie problemu skłania bliskich do szukania sposobów pozwalających im przetrwać w sytuacji permanentnego stresu, braku poczucia bezpieczeństwa i stabilizacji. Bardzo istotnym czynnikiem umożliwiającym zrozumienie mechanizmów podtrzymujących wzajemne uwikłanie, które w znaczący sposób utrudniają podjęcie leczenia przez osobę uzależnioną są zarówno konsultacje indywidualne dla osób współuzależnionych, grupy wsparcia, które oferują pomoc w wyjściu z destrukcyjnych nawyków. Mogą być dla nich również źródłem, z którego czerpać będą siłę w codziennym funkcjonowaniu z uzależnionym.
Wspólna Droga
Projekt pt. “Wspólna Droga”, który realizuje Stowarzyszenie Szansa – daje możliwości poprawy jakości życia tych osób oraz rozwoju i profesjonalnej pomocy osobom współuzależnionym, dorosłym członkom rodzin osób pijących szkodliwie i wszystkim tym, których problem alkoholu w jakikolwiek sposób dotyka.
– Osobami korzystającymi z działań projektu są dorosłe osoby, mieszkańcy województwa mazowieckiego w większości mieszkańcy gmin wiejskich i miejsko wiejskich – mówi pani prezes. – Działania kontynuowane były w okresie wakacyjnym i mają formę bezpłatnych i anonimowych konsultacji indywidualnych, porad psychologicznych, rozmów wspierających oraz grupy wsparcia, świadczonych w lokalu na przedmieściach – ul. Dylewicza 23, co z całą pewnością zagwarantuje większą dyskrecję korzystającym z pomocy i może spowodować objęcie pomocą jeszcze większą grupę odbiorców, która wstydziłaby się skorzystać z oferty w centrum miasta.
Siedziba stowarzyszenie znajduje się w budynku na poziomie 0 do którego wjazd jest z bezpośrednio z parkingu. Nie ma konieczności korzystania ze schodów czy windy. Wszystkie pomieszczenia znajdują się na jednym poziomie między, którymi nie ma zainstalowanych progów, tak więc są łatwo dostępne zarówno dla osób przemieszczających się na wózku inwalidzkim jak i osób niewidomych, ociemniałych korzystających z psa przewodnika czy białej laski.
– Przestrzeń manewrowa o wymiarach 1,5 na 1,5 metra umożliwia naszym klientom wygodne i bezproblemowe przemieszczanie się między pokojami oraz zawracanie – mówi Mirosława Paczóska. – W Stowarzyszeniu Szansa każdego dnia jest obecny inny terapeuta do którego uczestnicy projektu zapisywani są na konkretną godzinę, tak więc w poczekalni nie ma tłoku, który uniemożliwiłby swobodną ewakuację osób znajdujących się w budynku. W godzinach pracy terapeutów dyżur pełni osoba pierwszego kontaktu odpowiedzialna również za pomoc w dotarciu do siedziby stowarzyszenia. W razie potrzeby służy pomocą w przemieszczeniu się między pokojami, odpowiedzialna jest również za ewakuację
W ramach projektu podjęte są następujące działania: I – Indywidualne konsultacje terapeutyczne. II- Grupa wsparcia dla osób współuzależnionych. III – Indywidualne porady psychologiczne. IV– Dyżur osoby pierwszego kontaktu. V – Edukator profilaktyki uzależnień.
