Nagla smierc

Byl wtorek. Pierwsze dni upalnego lipca. Minela godzina 8, a w pracy nie pojawil sie zwykle punktualny wójt Ceglowa Jerzy Lisicki. Kiedy minelo kolejnych 20 minut, zadzwoniono do wójta na telefon komórkowy. Ten milczal. Moze cos nagle wójtowi wypadlo?
W domu zony juz nie bylo. Samochód zostal wyprowadzony z garazu, byl gotowy od odjazdu. Tuz po godzinie 8 syn znalazl ojca w pomieszczeniu gospodarczym.
Dopiero okolo godziny 10 ktos przyszedl do urzedu gminy i powiedzial, ze wójt nie zyje. Dlugo ludzie w urzedzie nie chcieli uwierzyc, ze wójt targnal na swoje zycie.
Lokalna spolecznosc zaczela od razu doszukiwac sie powodów tego dramatycznego kroku. Kto lub co – stawiano sobie pytania – doprowadzilo tego spokojnego czlowieka, pozostajacego w cieniu innych przebojowych wójtów powiatu minskiego, do tak dramatycznego kroku?
Dopiero teraz zaczeto sobie przypominac, ze przez ostatnie dwa – trzy tygodnie wójt byl bardzo przybity, zgaszony. Nie zartowal. Nie usmiechal sie. Taki nastrój wielu przypisywalo jego przemeczeniu. Sugerowano mu nawet, ze ma jeszcze niewykorzystany urlop za rok ubiegly, wiec niech odpocznie.
W piatek, czyli trzy dni przed smiercia, Jerzy Lisicki uczestniczyl w naradzie wójtów i burmistrzów powiatu minskiego. Zla kondycja i przygnebienie kolegi nie umknely uwadze pozostalych wójtów z osciennych gmin. Zaplanowali wspólne spotkanie, na srode. Jerzy Lisicki propozycje wstepnie przyjal. Nie zdazyli sie spotkac.
Ta smierc dla wielu byla ogromnym zaskoczeniem. „Jurek byl w potrzasku”. „Facet zostal zaszczuty, tak dzieje sie
w wielu samorzadach, ale nie z taka sila, jak w Ceglowie”. „Bito w niego
z kilku stron” – padaja komentarze.
Klopoty wójta, z jakimi borykal sie w gminie, dotyczyly zarówno inwestycji, jak i relacji miedzyludzkich. Na ostatniej, czerwcowej sesji rady gminy dlugo sie tlumaczyl z listy wystosowanych przeciwko niemu zarzutów. Byly przewodniczacy rady, Miroslaw Walas punktowal wójta za sprawy gospodarcze i inwestycyjne. Jerzy Lisicki tlumaczyl sie, dlaczego inwestycje zwiazane z budowa kanalizacji, ociepleniem budynku szkoly w Ceglowie, wodociagu w Rososzu, nie zostaly zakwalifikowane przez WFOS do uzyskania pozyczki, ale umieszczone
w funduszu na lisci rezerwowej. Tlumaczyl sie, dlaczego odwolal Jana Brode z funkcji dyrektora, a nie zwolnil go z pracy w szkole. Wyjasnial radnemu Walasowi, ze, wbrew zarzutom, to nie wójt „nieudolnie i niekompetentnie” odwolywal radnego Walasa z funkcji przewodniczacego rady. Tlumaczyl sie takze, dlaczego on, wójt oraz zastepca i skarbnik, czyli ludzie okreslani jako tzw. czapa, nie zarabiaja mniej.
Skargi do samorzadu na wójta notorycznie pisal jeden z mieszkanców. Udowadnial, ze wójt tuszuje, mataczy wokól „znikniecia” kilkuset metrów wodociagu, które widnieja
w dokumentach, ale brak ich faktycznie. W marcu na posiedzeniu samorzadu zarzucil równiez Jerzemu Lisickiemu, ze ktos o takim samym nazwisku jest na liscie Wildsteina, wiec niech wójt sprawe wyjasni. Wójt wyjasnil, przygotowujac oswiadczenie, którego jednak publicznie nie odczytal, choc planowal. „Trzydziesci cztery lata temu, w 1971 roku, na poczatku studiów na Politechnice, szantazem i zastraszeniem zostalem przymuszony do wspólpracy ze sluzbami specjalnymi. Gdy minelo póltora roku, odmówilem dalszej wspólpracy(…). Oswiadczam, ze nie jest mi znany zaden przypadek, aby ktos ucierpial przez moja dzialalnosc (wrecz kilka osób uratowalem od internowania)”. Wójt Lisicki w oswiadczeniu informuje równiez mieszkanców, ze startujac do wyborów na wójta, o fakcie wspólpracy poinformowal komitet wyborczy. Napisal takze: „Przepraszam wszystkich moich Wyborców, którzy czuja sie urazeni i zawiedzeni.”
Wójt nie radzil sobie z niektórymi pracownikami. Te biezace problemy, ze cos nie jest zalatwione, ze nie ma obiecanych pieniedzy na inwestycje, ze cos idzie nie tak… Inni wójtowie znaja ten niepokój – rozgrzebana inwestycja i brak pieniedzy, bo ich nie przyznano. Ale, jak mówia, sa inne pozyczki, kredyty komercyjne, po które gmina w ostatecznosci tez musi siegac. Przeciez on tych pieniedzy nie chcial dla siebie, tylko dla ludzi. Czasami wnioski na dotacje inwestycji wielkiej wartosci nie bilansuja sie o kilka groszy i dokumenty sa wyrzucane do kosza. Wówczas trzeba walczyc, by swoje racje uzasadnic. Sa nieprzespane noce i gonitwa mysli, jak to zrobic, by sie jednak udalo.
Smierc wójta z Ceglowa, jak sugeruja inni wójtowie, powinna byc lekcja dla wszystkich, którzy z boku patrza na prace wójtów, burmistrzów i oceniaja ich, ze za biurkiem siedza lub gdzies ciagle jezdza, nic nie robia, towarzysko sie udzielaja. Czlowieka o slabej psychice, wrazliwego, szybko mozna zaszczuc. Smierc wójta jest takze sygnalem dla tych, którzy o takie urzedy zabiegaja. Czy podolam? – na to pytanie musza sobie odpowiedziec. Wójt musi sie liczyc, ze bedzie atakowany. Czesto przyjaciele moga stac sie wrogami. Musi miec sile, przeciwstawic sie radnym, wspólpracownikom, gdy ci pra do realizacji inwestycji, na które nie sa zabezpieczone srodki. Smierc wójta nie jest sensacja, lecz powinna byc lekcja dla wszystkich.