Kornik czy Szyszko?

W podłukowskim rezerwacie Jata pod topory i piły pójdzie około 300 drzew. Wszystko przez groźnego chrząszcza, który pojawił się w Leśnictwie Jata i w Leśnictwie Dąbrówka.

 Łukowski nadleśniczy Grzegorz Uss wyjaśnia, że w rezerwacie częściowym drzewa zaczął podgryzać kornik ostrozębny.

– Nie mamy innego wyjścia. Żeby ochronić drzewa zdrowe, te zaatakowane przez korniki musimy usunąć – mówi nadleśniczy.

Grzegorz Uss wyjaśnia, że kornik ostrozębny to gatunek niszowy i w zasadzie dotychczas nie wyrządzał dużych szkód w podłukowskich lasach. W odróżnieniu od swego krewnego, kornika drukarza, nie atakuje drzew zdrowych z grubą korą tylko takie, które są osłabione i mają korę cienką. Nawet w takich przypadkach do żerowania wybiera wierzchołki drzew, gdzie kora jest najcieńsza i miękka. Zaatakowane drzewa nie mają szans przeżycia, kiedy choruje ich górna część ze stożkiem wzrostu.

OSTROZĘBNY ZAATAKOWAŁ

Choroby drzew nie są jedynym problemem leśników. Większym jest zagrożenie masowym rozmnażaniem szkodnika. 

– Kornik ostrozębny to gatunek bardzo ekspansywny. Rozmnaża się szybko i w dużych ilościach. Przez dłuższy czas nie mieliśmy z nim większych kłopotów. Ale od dwóch lat odnotowujemy coraz mniejsze opady. W lasach jest sucho. Poziom wód gruntowych obniża się. Taka sytuacja wpływa niekorzystnie na drzewostan. Najbardziej są nara- żone drzewa, które mają płytkie systemy korzeniowe. Sosny mają, co prawda, główny korzeń głęboki, palowy, ale też odczuwają, że w glebie jest mniej wody. Osłabione zaatakował właśnie kornik ostrozębny – szczegółowo wyjaśnia Grzegorz Uss.

Najlepsze efekty walki z kornikiem ostrozębnym daje wycięcie chorych drzew i ich spalenie lub wywiezienie z lasu. Jak twierdzi łukowski nadleśniczy, przynajmniej na odległość 2 km.

– Wówczas chrząszcz do lasu sam już nie da rady wrócić – mówi G. Uss.

Informacja o wycince kilkuset drzew wywołała w powiecie niemałą sensację. Zbiegła się ona w czasie z kontrowersyjnymi decyzjami ministra środowiska Jana Szyszki. Z ust do ust mknie plotka, że po wycinkach drzew w Puszczy Białowieskiej, po zgodzie na odstrzał bobrów, po zezwoleniu prywatnym właścicielom na wycinkę drzew na posesjach, przyszła pora na „dobrą zmianę w Jacie”. W jednym z internetowych komentarzy można było przeczytać nieco złośliwie brzmiące pytanie, czy aby na pewno w podłukowskich lasach pojawił się groźny owad, atakujący drzewa.

– Czy słynnym łukowskim jodłom zaszkodził kornik czy decyzje Szyszki? – pisał anonimowy internauta.  

WYTNĄ CZĘŚĆ, URATUJĄ REZERWAT

Na szczęście dla ministra, ale przede wszystkim dla samej przyrody, prawda jest inna. Po pierwsze, w lesie nie będą wycinane jodły tylko sosny. Po drugie, wycinka nie dotknie rezerwatu ścisłego, a jedynie rezerwat częściowy, stanowiącyjego otulinę. W rezerwacie częściowym jest dopuszczalna możliwość prowadzenia pewnych zabiegów leśnych.

– Drzewa zaatakowane przez kornika ostrozębnego zostaną wycięte. Odetniemy im wierzchołki, wywieziemy z lasu i spalimy. Pozostałe pnie będą leżały w miejscu, gdzie rosły drzewa. Tam z biegiem czasu rozłożą się w naturalnym procesie przemian, dając podstawę do wzrostu innych organizmów leśnych – mówi łukowski nadleśniczy.

Drzewa z wycinek sanitarnych, podobnych do tej, jaka ma być przeprowadzona w podłukowskiej Jacie, czasami nadają się do gospodarczego wykorzystania. Jednak sosny z Jaty do tartaków nie trafią.

– Wystąpiliśmy do Rejonowej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Lublinie o zatwierdzenie planu zadań ochronnych. Już ten dokument otrzymaliśmy. Zaznaczono w nim, że wykluczone jest przemysłowe wykorzystywanie drewna z rezerwatu – dodaje G. Uss.

Wycinka około 300 drzew laikowi może wydać się ogromna. Leśnicy jednak twierdzą, że to raptem powierzchnia kilkunastu arów, rozproszona w dwóch leśnictwach. Fachowcy wyliczają, że z wyciętych drzew będzie około 150 m3  drewna.

– Dojrzałe drzewa zajmowałyby około hektara. Te, która mają być usunięte z częściowego rezerwatu w Jacie, są jeszcze młode i mniejsze. Dobrze, że leśnicy w porę zauważyli szkodliwe efekty działania zjadliwego kornika. Jest duża szansa, że chorych drzew po naszych działaniach już więcej nie będzie. Gdyby ich nie wycinać, zagro- żenie z pewnością rozprzestrzeniłoby się – powiedział G. Uss. PIOTR GICZELA