Hola, mości panowie!

Artykułem pierwszej potrzeby w tonącym w długach klubie sportowym wcale nie był sprzęt czy kadra, ale… antena satelitarna. Jej załatwieniem na zebraniu sportowców chełpił się jeden z byłych członków zarządu.

Sto tysięcy złotych  otrzymał w zeszłym roku klub sportowy „Promnik” w Łaskarzewie. Teraz nie dostał jeszcze nic, bo jego szefowie najpierw nie potrafili w odpowiednim czasie złożyć rozliczenia z tych otrzymanych przez klub 100 tysięcy, a później dostarczyć do urzędu jednego dokumentu za 35 złotych. Jest jednak szansa na otrzymanie pieniędzy. Czy teraz zostanie wykorzystana?

„Promnik” jest łaskarzewską dumą. Ma wiernych kibiców, niektórzy nie wyobrażają sobie, by miasto mogło istnieć bez tego piłkarskiego klubu. Tymczasem jego byłe władze zachowały się w myśl powiedzenia „daj kurze grzędę…”. Co roku klub otrzymywał kilkadziesiąt do stu tysięcy złotych jako dotację z Urzędu Miasta. Zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym miała ona być przeznaczana na szkolenie sportowe dzieci i młodzieży. Tajemnicą poliszynela było, że pieniądze szły nie tylko na dzieci i młodzież, ale w większości  na dorosłych zawodników. Niemal codziennością były transfery i kupowanie piłkarzy. – Robiło się wręcz z tego zawodowstwo, bo ponad 10 tys. złotych w zeszłym roku zostało przeznaczonych na płacenie zawodnikowi za udział w meczach – mówi Lidia Sopel-Sereja, burmistrz Łaskarzewa.

Dość często dochodziło w klubie również do zmian w zarządzie. Wzajemne oskarżenia, brak rozliczenia dotacji – nikogo w Łaskarzewie to już nie dziwiło. Tak samo jak to, że dla niektórych społeczna praca w klubie stała się źródłem poważnych dochodów. Byli tacy, co zarabiali tam rocznie około 20 tysięcy złotych. – Są też tacy, którzy zatrudnieni jednocześnie przez urząd miasta i przez klub dostawali dwie pensje za ten sam czas pracy – dodaje pani burmistrz. Ona właśnie postanowiła zmienić tę sytuację i powiedziała działaczom „stop!”. Gdy pod koniec stycznia zażądali przelania na ich konto części dotacji (bez umowy i bez rozliczenia dotacji za ubiegły rok), zapytała: „Mam popełnić przestępstwo?”  Działacze nie czuli się jednak winni, tylko wszczęli larum informując wszem i wobec, że nowa pani burmistrz chce zniszczyć łaskarzewską dumę. – Nie chciałam niczego niszczyć – tłumaczy L. Sopel-Sereja.
– Domagałam się tylko rozliczenia pieniędzy otrzymanych z urzędu miasta, czyli tych, na które złożyli się wszyscy mieszkańcy. Jednak jak widać łatwiej żując gumę pytać, co zrobił burmistrz dla klubu, bo może w ferworze wrzasków nikt nie zapyta, co w takim razie robi zarząd i po co w ogóle on istnieje, jeśli wszystko ma zrobić burmistrz?
Klub kosztował w zeszłym roku nie tylko 100 tys. zł z dotacji, ale dodatkowe 61 tysięcy, które miasto zapłaciło za utrzymanie hali, boiska oraz pracownika oddelegowanego do zajmowania się obiektami sportowymi. Klub miał umowę na wyłączne korzystanie z tych obiektów, więc by na stadionie mógł zagrać powstały niedawno drugi klub, jego członkowie musieli… skosić tam trawę. Tę samą, do koszenia której miasto najęło pracownika.
Gdy sportowcy krzyczeli, L. Sopel-Sereja
czekała. W końcu sama zrobiła rozliczenie klubu, by mógł w ogóle ubiegać się o dotację. Potem należało przygotować ofertę do złożenia w konkursie organizowanym przez urząd.

Część działaczy wolała krzyczeć. L. Sopel-Sereja ofertę więc napisała.
– Zrobiłam to w swoim prywatnym czasie i na pewno nie był to mój obowiązek – zastrzega pani burmistrz. Zadaniem zarządu było jedynie dostarczenie zaświadczenia z KRS. Żeby je otrzymać, należało tylko pojechać do Siedlec lub Warszawy i wpłacić 35 złotych. To zadanie przerosło jednak możliwości zarządu i dokumentu nie było. To znaczy był, ale kilka godzin po wyznaczonym czasie. Eryk Jóźwicki, wtedy członek zarządu, widząc realną groźbę nieotrzymania dotacji przez klub, pojechał do Siedlec i dokument pobrał. Złożyć należało go do godziny 10.00 w poniedziałek, a na dokumencie istnieje zapis, że pobrano go dopiero o 13.30. Również drugi klub sportowy, który złożył ofertę, nie zrobił tego w należyty sposób. Konkurs więc unieważniono. W międzyczasie doszło do zmian w klubie. Dotychczasowy prezes zrezygnował, a na nowego wybrano Eryka Jóźwickiego, który początkowo mocno wzbraniał się przed wyborem.

– Zależy mi na tym klubie i na uszach staję, żeby on istniał – tłumaczył nam E. Jóźwicki jeszcze przed wyborem (poprzedni prezes Zenon Paszkowski nie chciał z nami rozmawiać). – Będziemy działać, na pewno nie upadniemy – dodał już po wyborze. 
Spraw do załatwienia jest sporo. Należy zapłacić ponad 11 tysięcy złotych podatku  za 2010 rok do Urzędu Skarbowego. Klub musi też przygotować dokumenty do nowego konkursu ofert.
– Jednego nie jestem w stanie zrozumieć – sport w swej idei promuje zasadę fair play – dodaje
L. Sopel-Sereja. – Jaki sens ma w takim razie zajmowanie się sportem, skoro o jasne zasady najmniej tutaj chodzi? Jeśli panowie z byłego zarządu  próbują w mało elegancki sposób i zastraszyć burmistrza krzykiem? Nie mają za grosz odpowiedzialności i poczucia, że niezbędne formalności trzeba załatwić, a chcą decydować, kogo mam zatrudniać w urzędzie i na jakich zasadach, a kogo zwalniać,  gdzie ma powstać boisko oraz doszukiwać się drugiego dna w niewygranym konkursie. Szkolenie dzieci i młodzieży to nie miejsca pracy dla dorosłych zawodników szukających łatwych pieniędzy. A dla klubu walczącego o byt artykuł pierwszej potrzeby to nie satelita.