Narodowy Dzień Życia został uchwalony przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uchwałą z 27 sierpnia 2004 r. Jest obchodzony 24 marca. Ma propagować odpowiedzialność za założenie rodziny i zachęcać do życia w rodzinach wielodzietnych.
W brzuchu ciężarnej kobiety były bliźniaki. Pierwszy pyta drugiego:
– Wierzysz w życie po porodzie?
– Jasne. Coś musi tam być. Mnie się wydaje, że my właśnie po to tu jesteśmy, żeby się przygotować na to, co będzie potem.
– Głupoty. Żadnego życia po porodzie nie ma. Jak by miało wyglądać?
– No nie wiem, ale będzie więcej światła. Może będziemy biegać, a jeść buzią…
– No to przecież nie ma sensu! Biegać się nie da! A kto widział żeby jeść ustami! Przecież żywi nas pępowina.
– No ja nie wiem, ale zobaczymy mamę a ona się będzie o nas troszczyć.
– Mama? Ty wierzysz w mamę? Kto to według Ciebie w ogóle jest?
– No przecież jest wszędzie wokół nas… Dzięki niej żyjemy. Bez niej by nas nie było.
– Nie wierzę! Żadnej mamy jeszcze nie widziałem, czyli jej nie ma…
– No jak to? Przecież jak jesteśmy cicho, możesz posłuchać jak śpiewa, albo poczuć, jak głaszcze nasz świat. Wiesz, ja myślę, że prawdziwe życie zaczyna się później.
Dialog przysłał nam proboszcz parafii św. józefa w Siedlcach, ks. Henryk Drozd.
