Pluskwy atakują!

Po prostu świetnie. Do wszy i owsików gnębiących dzieci w siedleckich szkołach i przedszkolach, dołączyły pluskwy. Te ostatnie nie gnieżdżą się co prawda w placówkach oświatowych, ale także mogą stać się plagą. W naszych domach.

Pani Bożena przyszła do redakcji z małym pudełeczkiem w ręce.
– Nie wiem, co to jest, ale gnieździ się w ubraniach i w łóżku. Pewnie nie pluskwa, bo po ścianach nie chodzi. Może to wesz odzieżowa? – pytała z rozpaczą.
Prosiła, aby nie podawać ulicy, przy której mieszka.
– Boję się, że dzieci w szkole mogą być traktowane jak trędowate. A ja już nie wiem, co robić, jak z tym walczyć.
Pani Bożena ma silną alergię. Gdy wstaje rano, ma opuchnięte ręce
i nogi od ukąszeń.
– Od razu robią mi się zapalne odczyny. Podobnie u córki. Ukąszenia są bardzo swędzące. To jakiś koszmar!
Próbowała interweniować u administratora, ale ten odsyłał ją do Urzędu Miasta, który jest właścicielem mieszkań komunalnych.
– Zrezygnowałam z chodzenia po urzędach, bo wstydzę się i boję upokorzenia. Co mam powiedzieć? Że gryzą mnie jakieś robaki?
Najbardziej boi się tego, że ktoś zarzuci jej brak czystości i higieny. A to nieprawda. Dzieci są czyste i zadbane. Owszem, w bloku problem jest z sąsiadami, ale to jakby inna sprawa.
– Obawiam się, że w Siedlcach jest z tym duży problem. W ferie świąteczne, gdy dzieci nie chodziły do szkoły, a ja wygotowałam pościel i ubrania, nie mieliśmy problemu. Ale, gdy tylko zaczęły się lekcje, robactwo wróciło. Obawiam się, że dzieci przyniosły je  znowu ze szkoły, od kogoś. Dlatego myślę, że to wesz odzieżowa, że przechodzi na ubrania w szatniach. Sprawdzałam w Internecie, ale niczego podobnego nie znalazłam. Pluskwa wygląda inaczej.
W pudełeczku leżą martwe sinawe malutkie robaczki. Trudno powiedzieć, do czego podobne.
– Czy rozpozna pan, jakaż to swołocz gryzie siedlczan? – pytam Stanisława Marciniaka z Białostockiego Zakładu DDD.
Specjalista od dezynsekcji zapewnia, że tak. Umawiamy się na dostarczenie mikroskopijnych zwłok.
Werdykt jest jednoznaczny: pluskwy!

– One mają różne stadia rozwojowe, dlatego nie zawsze wyglądają jak osobniki w pełni dorosłe, których zdjęcia można zobaczyć w Internecie czy prasie – tłumaczy specjalista. – Jednak to bez wątpienia pluskwa.
Walka z pluskwami nie jest łatwa. Przede wszystkim zgodę na dezynsekcję muszą wyrazić także najbliżsi sąsiedzi.
– A doświadczenie pokazuje, że to jest problem! – nie ukrywa Stanisław Marciniak. – Odpluskwianie prowadzi się trzykrotnie w miesięcznych odstępach, bo pluskwa potrzebuje 21 dni na wyklucie z jaja. Środki chemiczne są bardzo śmierdzące, za przeproszeniem, więc wskazane jest, aby domownicy opuścili dom na ten czas, najlepiej na 48 godzin.
Z prośbą o dezynsekcję zwracają się już do zakładów DDD niektóre wspólnoty mieszkaniowe. Gdy lokatorzy rozumieją, w jakie tarapaty wpadli, godzą się na walkę z pluskwią plagą. Gorzej, gdy to mieszkanie któregoś
z sąsiadów jest wylęgarnią robactwa, a jemu samemu nie za bardzo zależy na oczyszczeniu domostwa. Problem będzie się nasilał, a sam nie zniknie. Domowe sposoby walki z pluskwami nie na wiele się zdadzą, bo kłopot będzie stale obecny i powtarzający się.
Pluskwy obecne w odzieży łatwo mogą znaleźć sobie nowe miejsce do egzystencji. Kurtki wiszą w szkolnych szatniach, w szafach w pracy, w przychodniach lekarskich. Jest sporo czasu, aby poszukać sobie nowego przyjaznego zakamarka. Bywa, że zakradną się do damskiej torebki i znowu zostaną przeniesione w inne miejsce. Świat stoi przed nimi otworem.

– Plaga pluskwiaków, wszawice, robaczyce nie podlegają już pod kompetencje SANEPIDU – dowiadujemy się w stacji. – Wiemy, że to problem, ale sami ludzie muszą z tym walczyć. Podstawą jest oczywiście czystość i higiena. Są też zakłady zajmujące się profesjonalnie dezynsekcją.
Szkoły i przedszkola są bezradne wobec plagi wszawicy i robaczycy. Ani pielęgniarka, ani wychowawczyni nie mogą robić przeglądu dziecięcych głów pod kątem czystości. O problemie dowiadują się zazwyczaj od jakiegoś rodzica, który przychodzi z awanturą. Bywa  też, że paniom wychowawczyniom podejrzane wydaje się ciągłe drapanie główki ucznia lub przedszkolaka. I wtedy wzywa rodzica.
Z robaczycą też jest dziwnie. Sami pediatrzy bagatelizują problem.
– Poprosiłam swoją doktor o receptę na lekarstwo przeciw robakom. Moja znajoma dwukrotnie w ciągu roku odrobacza swoje dzieci i w jej rodzinie to standard. Tak zalecił jej lekarz, tłumacząc, że populacja dzieci jest mocno zarobaczona. Nie robi badań tylko dwa razy w roku podaje lekarstwo i ma spokój. Moja doktor  nie dała mi recepty, powiedziała, że to zbędna troska – skarży się matka sześcioletnich bliźniaczek. – Tymczasem mamy w domu zwierzęta, systematycznie je odrobaczamy, ale ryzyko zawsze jest.
No cóż, jest lekarz i lekarz. Zawsze dobrze jest wybrać tego mądrzejszego. A to, że wszy, pluskwy i robale robią się poważnym zagrożeniem, nie ulega wątpliwości.