Jedni mówią, że to był Himilsbach… Aktor anegdotyczny, legendarny do tego stopnia, że urodził się w Mińsku Mazowieckim 31 listopada (chociaż listopad ma tylko 30 dni). Według innych, to nie był Jan Himilsbach, naturszczyk bez szkół, co zawsze grał tylko siebie, i że w rzeczywistości to o Jana Nowickiego chodziło. Aktora przystojnego, który nam Ketlinga w „Panu Wołodyjowskim” pięknie zagrał. I Wielkim Szu był niedościgłym.
Moim zdaniem anegdota jest raczej o Nowickim, ale niech będzie, że o Himilsbachu. Dawno, dawno temu, powiedzmy, że w latach 70., przed Janem, powiedzmy, Himilsbachem otworzyły się drzwi do hollywoodzkiej kariery… Amerykański reżyser wypatrzył go sobie jako idealnego kandydata do roli. Agenci Hollywoodu skontaktowali się z Himilsbachem… Sława i pieniądze, może nawet Oscar za oceanem czekają! Jeden mały warunek: trzeba choć trochę komunikować się w języku angielskim. Wieść lotem błyskawicy rozeszła w filmowym światku. Mijały miesiące, a Himilsbach walizek nie pakował, za ocean się nie wybierał.
-No i co dostałeś tę rolę? – zagadnął go w końcu kolega z branży.
-Eee.. nie. Nie chciało mi się uczyć angielskiego.
-Ale dlaczego?-Wiesz, jak jest u filmowców. Pomysły się zmieniają, koncepcje się zmieniają. Nauczę się angielskiego, potem producent zmieni zdanie, a ja zostanę jak ch..j z tym angielskim.
Nie wiem, czy też macie takie wrażenie, ale na moje oko to świat się nam ostatnio ciut odmienia. Mark Zuckenberg, ten od Facebooka, który kiedyś zamknął Trumpowi konto (Konfederacji też zamknął), teraz publicznie ogłasza przed kamerą, że wraca do korzeni i przywraca wolność słowa. To znaczy przyznaje, że przez lata na FB wolności nie było. Bo nie było. Standardy ustalali lewaccy w większości cenzorzy, dla niepoznaki zwani fack-checkerami. Ale teraz z tym koniec. Miła odmiana. Przynajmniej w Ameryce. Może i do nas, do Europy, kiedyś dotrze.
W Kanadzie premier Justin Trudeau, crème de la crème lewicy, ten sam, który w imię „wolności” zamykał konta bankowe protestujących kierowców, zapowiada ustąpienie z urzędu. Bo Kanadyjczycy mają już dość. Największe amerykańskie banki informują, że wycofują się ze wspierania walki ze zmianami klimatu. Zielone szaleństwo jest w odwrocie, a wiercenie w ziemi znowu modne.
W Austrii będzie najpewniej rządziła partia jeszcze straszniejsza niż PiS. Bruksela wstrzymuje oddech. Wyborcy w Rumunii zagłosowali nie na tego, co trzeba. Będą więc głosować jeszcze raz. Do skutku. Ale jaki będzie tego skutek, nie wiadomo.
W Niemczech rozpadła się koalicja i niedługo będą nowe wybory. I nie ma pewności, że Niemcy wybiorą, kogo trzeba. Zwłaszcza że gospodarka im dołuje z powodu Zielonego Ładu. Więc może w Niemczech także będą głosować do skutku. Słowem, przemija postać świata i wszystko zmierza do jakiegoś, choć jeszcze nie bardzo wiadomo jakiego, przełomu.
I tylko my w Polsce zostaliśmy z Tuskiem jak, nie przymierzając, Himilsbach z angielskim.
Wielebny: w Niemczech i Austrii mogą wygrać neofaszyści – ja nie wiem czy to dobrze…
W Rumunii wygrać miał człowiek stworzony przez ruskie boty – ja nie wiem czy to dobrze…
W USA wygrał pomarańczowy facio w zaczeską, którego przed kłopotami finansowymi ratowali ruscy – ja nie wiem czy to dobrze…
Piszesz pan, że zostaliśmy jak Himilsbach z angielskim…
Ja znam jeszcze jedną anegdotę o nim. Otóż, gdy do kawiarni SPATiF-u wparował mocno wcięty Pan Jan, w drzwiach zakrzyknął – “inteligencja wypier…ć”. Usłyszawszy to Gustaw Holoubek, podniósł się znad stołu, spokojnie zapiął swą marynarkę i do swych kolegów odrzekł: “panowie nie wiem jak wy, ale ja wypier…am”. Musisz pan, panie redaktor wiedzieć, że ja także przebywałem poza lokalem SPATiF-u w takiej zapiętej marynarce – ale przez “osiem ostatnich lat” dyktatury prawackich dyletantów.
A więc jesteśmy kwita…